دهان بینی به فردی دهان بین گویند كه خوش باور است[1]و به گفتار مردم (بدون تحلیل و ارزیابی) ترتیب اثر می دهد.[2] فرد دهن بین برای خود نظام باور مستقل ندارد و جهان بینی و ایدئولوژی (باید ها و نبایدهای) او بر اساس تفكر و اندیشه صحیح شكل نگرفته است البته دهن بینی امری است نسبی یعنی این طور نیست كه فردی در همة جهات و زمینه ها دهن بین باشد و تقریباً اكثر انسان ها در برخی از ابعاد زندگی ممكن است گرفتار این صفت بشوند مثلاً‌ فردی در بعد سیاسی زود باور و خوش باور باشد و فردی دیگر به خرافه های متعارف بین مردم عمل كند و به آنها ترتیب اثر دهد و... اما برخی افراد خیلی خوش باورند و زودتر از دیگران در مسائل مختلف زندگی تحت تأثیر سخنان دیگران قرار می گیرند این صفت بیشتر از هر فرد دیگری به خود افراد دهن بین ضرر می رساند و گاهی نیز افرادی كه با آنان ارتباط نزدیك خانوادگی یا شغلی و... دارند از ساده اندیشی و خوش باوری آنها متحمل آسیب و ضررهای مختلف می شوند.
درمان و شیوة برخورد: برای اینكه فردی را از این حالت خارج كنیم باید شناخت و واقع بینی او در همان زمینه ای كه خوش باور است تقویت گردد و او را با تجارب آن امر آشنا كرد برخی از راه های تقویت واقع بینی از این قرار است: 1. می توان برای او از ضررهایی كه افراد بخاطر این صفت در زمینه های مختلف دیده اند بیان داشت و كتاب هایی در آن رابطه به او معرفی كرد كه آگاهی او را در آن رابطه تقویت كند. 2. می توان او را با افرادی كه از جهت خوش باوری ضرر دیده اند روبرو كرد تا به طور ملموس آنها را ببیند و از آنان عبرت بگیرد. 3. یا می توان از فوائد احتیاط كردن گفت. باید آنان را به آن سطح شناخت و آگاهی رساند كه خودشان به طور مستقل پشتوانه باور داشته باشند و به ارزش ها و باورهای خود تكیه كنند و در كل باید راه های تقویت اعتماد به نفس را به آنها آموخت تا اسیر در گفته ای نشوند و به جایی برسند كه خواسته خداوند است آنجا كه فرموده: فبشر عبادِ الذین یستمعون القول فیتّبعون احسنه[3] و به بندگانم كه گفته ها و شنیده ها را می شنوند و از بین آنها نیكو ترین را (بر اساس نظام ارزشی خود) انتخاب می كنند بشارت و مژده بده