بعضی اوقات افراد ناخواسته با رفتارهای نسنجیده خود قلم بطلان بر تمام خوبی هایی كه به دیگران كرده اند، می كشند و یكی از این رفتارهای نسنجیده «منت گذاشتن» است .
گاهی اوقات اثر منفی «منت گذاشتن» بر فردی كه به او خوبی شده است چنان است كه از فرد احسان كننده درخواست می كند كه دیگر به او خوبی نكند! و به قول معروف عطایش را به لقایش می بخشد.انسان ها باید متوجه این نكته باشند كه اگر به دیگران خوبی می كنند در واقع این لطف و نعمتی است كه از جانب خداوند به آن ها ارزانی شده است و نباید توفیق كمك به دیگران را با منت گذاشتن بر سر آن ها بی اجر كنند.این كه فرد به صورت مستمر به یاد خوبی هایی كه در حق دیگران كرده است بیفتد و دائم آن ها را یادآوری كند باعث می شود تا اطرافیان او، دلزده و ناراحت شوند و حتی از این كه او به آن ها خوبی كرده است پشیمان شوند.در معارف دینی هم به افراد توصیه شده است كه خوبی های خودتان را به دیگران از یاد ببرید و در عوض به خاطر خوبی دیگران در حق خودتان از آن ها سپاسگزاری كنید.در هر حال كار خیر خوب است اما به شرطی كه شرایطش رعایت شود و باید به خاطر داشت كه خداوند تمام اعمال ما را ثبت و ضبط می كند و نیازی به یادآوری ما ندارد!