باید گریست. بسیار خوب، به چه وسیله بگریانیم ؟ به هر وسیله که شد. هدف که مقدس است، وسیله هرچه شد،شد.

این موضوع که دستگاه حسینی یک دستگاه جدایی است و از هر وسیله- ای برای گریاندن می شود، استفاده کرد. این خیال، این توهم دروغ و غلط، یک عامل بزرگی شد برای جعل و تحریف.

علمای نجف که اهل یزد بود برای من نقل کرد، گفت من در جوانی یک سفری پیاده و از راه کویر به خراسان می رفتم. (شاید محرم بود) در یکی از دهات حدود نیشابور و تربت مسجدی بود، من چون جایی نداشتم به مسجد رفتم. یک مردی آمد آنجا پیش نمازی کرد، مردم هم نماز خواندند. بعد رفت منبر برای مردم صحبت کند. یک وقت من با کمال تعجب دیدم که فراش مسجد یک دامن سنگ آورد بالای منبر تحویل این آقا داد. حیرت کردم که برای چیست؟ تا رسید به روضه و گریز. دستور داد چراغها را خاموش کردند. چراغها را که خاموش کردند دیدم شروع کرد به پراندن سنگ به مستمعین. فریاد آخ سرم، آخ دستم، آخ سینه ام بلند شد. بعد چراغها را روشن کردند. دیدم سرها مجروح شده و باد کرده و مردم در حالیکه اشکشان می ریزد، بیرون می روند. رفتم سراغ او و گفتم آقا این چه کاری بود که کردید؟ من امتحان کرده ام، اینها با هیچ روضه ای گریه نمی کنند، چون گریه کردن بر امام حسین (ع) اجر وثواب زیادی دارد، ومن دیدم راهش منحصر به این است که سنگ به سر اینها بزنم و ازاین راه آنها را بگریانم ، چون هدف وسیله را مباح می کند. هدف، گریه بر امام حسین است ولو اینکه آدم یک دامن سنگ به سر مردم بزند. پس این یک عامل خصوصی در این قضیه بوده است که در این جعلها و تحریفها دخالت داشته است.

نوشته اند یک مردی رفت خدمت مرحوم صاحب مقامع و گفت من دیشب خواب وحشتناکی دیدم. گفت چه خوابی دیدی ؟ گفت: خواب دیدم که با این دندانهای خودم گوشتهای بدن امام حسین (ع) را دارم می کنم. این مرد عالم لرزید، سرش را پایین انداخت، یک مدتی فکر کرد، گفت: شاید تو مرثیه خوان هستی؟ گفت: بله آقا، گفت: دیگر بعد از این یا اساساً مرثیه خوانی را ترک کن یا از کتابهای معتبر نقل کن . تو با این دروغهایت داری گوشت امام حسین (ع) را با دندانهایت می کنی. این لطف خدا بوده که لااقل در این رؤیا به تو نشان بدهد.

اگر کسی تاریخ عاشورا را بخواند، می بیند از زنده ترین و مستند ترین و پرمنبع ترین تاریخهاست. ما احتیاجی [ به این دروغها] نداریم. حالا گذشته از این که اصلاً دروغ جعل کردن کار غلطی است، احتیاجی نیست، آنقدر راست هست که همانها را اگر بگوییم کافی است. مرحوم آخوند خراسانی می گفته است اینهایی که دنبال روضۀ نو نشنیده هستند بروند روضه های راست را پیدا کنند که آنها را احدی نشنیده است.