این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست                                  

این چه شمعی است که جانها همه پروانه اوست

هر کجا می نگرم نور رخش جلوه گر است                                   

هر کجا می گذرم جلوه ی مستانه ی اوست

هر کسی میل سوی کرب و بلایش دارد                                       

 من چه دانم که چه سٌریست به در خانه اوست

هر مکانی که بود بزم سعادت بر پا                                            

 زینت بزم ز جانبازی مردانه ی اوست