شعری از «ابن سینا» در بیان فضائل مولا علی (ع)
به گردون ابرش از رحمت برآمد از دل دریا
که دریا شد از آن صحرا، که صحرا شد
از آن دریا
زبان بگشود سوسن چون بشیر از مژده یوسف
زحسرت چشم نرگس همچنان یعقوب شدبینا
علیُ عالیُ اعلا، ولیُ والیُ والا
وصی سید بطحا،به حکمش جمله مافیها
حدیثی خاطرم آید که می فرمود پیغمبر
به اصحابش شب معراج سِر لیله الاسرا
به طاق آسمان چهارمین دیدم من از رحمت
هزاران مسجدی اندر درون مسجدالاقصی
به هر مسجد هزاران طاق، بر هر طاق محرابی
به هر محراب صد منبر به هر منبر علیپیدا
زپیغمبر چو بشنیدند اصحاب این سخن، گفتند تبسم کرد سلمان، این سخن گفتا به پیغمبر اباذر گفت با سلمان به روح پاک پیغمبر به گوش فاطمه خورد این سخن گفتا علی دیشب که ناگه جبرئیل آمد سلام آورد بر احمد اگر چه بر همه ظاهر شدم بر صورتی اما
که دیشب با علی بودیم جمله جمع دریک جا
به غیر از خود ندیدم هیچ کس در نزدآن مولا
نشسته بودم اندر خدمتش در گوشه ایتنها
که تا صبح از درون خانه بیرون پاننهاد اصلا
که ای مسند نشین بارگاه قرب اوادنی
ولیت از همه بگذشت و با ما بود دربالا
.: RASEKHOON.NET:.
