اسمش و یاد گرفتم

وقتی چشام به روی دنیا وا شد

مادر  یا علی   گفت و منو بغل گرفت و پا شد

 

تو عالم بچگی و سادگی

وقتی غمی دنیام و تاریك می كرد

پدر می گفت  یا علی   و پا می شد

منو با آسمونا نزدیك می كرد

 

زمزمه ی  یا علی  و  یا علی  از رگ مادر توی خونم می ریخت

شبهای تشنه وقتی شیرم می داد

درد علی روی زبونم می ریخت

 

  علی  كلید خانه ی خدا بود

قفل در شكسته رو وا می كرد

  علی  مثل فرشته های معصوم, با گریه دنیا رو تماشا می كرد

بچگی ها عمریه رفته از یاد

با اینكه از غصه دارم تا میشم

بازم میگم  یا علی      

               یا علی               

                     یا علی   پا میشم