او همانند كسى باشد كه هزار ركعت نماز خوانده است .

حضرت رسول فرمود: راست گفتى ، چنین است .(68)

2 یكى از شاعران زمان امیرالمؤ منین علىّ علیه السلام به نام نجاشى در ماه مبارك رمضان ، آشكارا شراب خمر آشامید؛ پس او را نزد امام علىّ علیه السلام آوردند.

حضرت دستور داد تا او را صد ضربه شلاّق زدند و سپس او را به حكم آن بزرگوار زندانى نمودند؛ و چون فرداى آن روز شد، وى را از زندان بیرون آوردند و هشتاد شلاّق دیگر بر او زدند.

نجاشى اعتراض كرد : چرا زندان و هشتاد شلاق اضافى زدید؟

 

حضرت فرمود: چون حرمت ماه رمضان را شكستى و علنى با حرام روزه خوارى كردى .(69)

3 امام جعفر صادق صلوات اللّه علیه حكایت فرماید:

روزى امیرالمؤ منین علىّ بن ابى طالب علیه السلام به غلام خود، قنبر دستور داد تا بر شخصى كه محكوم به حدّ شلاّق بود، هشتاد ضربه شلاّق بزند.

و چون قنبر ناراحت و عصّبانى بود؛ سه شلاّق ، بیشتر از هشتاد ضربه بر او وارد ساخت .

حضرت امیرالمؤ منین علىّ علیه السلام شلاّق را از دست قنبر گرفت و سه ضربه شلاّق بر او زد.(70)

4 عبداللّه بن عبّاس حكایت كند:

شخصى به محضر امام علىّ صلوات اللّه علیه وارد شد و پیرامون انواع مخلوقات از آن حضرت سؤ ال كرد؟

امام علیه السلام در پاسخ چنین فرمود: خداوند یك هزار و دویست نوع مخلوق در عمق دریاها و اقیانوس ها؛ و به همان مقدار نیز انواع مختلفى از مخلوقات بر روى زمین آفریده است .

سپس افزود : و تمامى انسان ها جز طائفه یاءجوج و ماءجوج همه از نسل حضرت آدم علیه السلام هستند، كه البتّه به هفتاد شكل و رنگ آفریده شده اند.(71)

5 روزى حضرت امیرالمؤ منین امام علىّ صلوات اللّه علیه از جلوى مغازه قصّابى كه داراى گوشت هاى خوبى بود عبور نمود، همین كه چشم قصّاب به آن حضرت افتاد، عرضه داشت : یا امیرالمؤ منین ! گوشت خوب و مناسبى دارم ، مقدارى از آن را براى منزل خریدارى نمائید.

امام علىّ علیه السلام فرمود: پول همراه خود ندارم ، قصّاب گفت : مشكلى نیست ، من بابت پول آن صبر مى كنم ؛ و هر موقع توانستى پولش را بیاور.

حضرت فرمود: خیر، من نسبت به خرید گوشت صبر مى نمایم ؛ و نسیه نمى خرم ، و بدون آن كه گوشت خریدارى نماید به حركت خود ادامه داد و رفت .(72)

(علىّ علیه السّلام امام ناشناخته )

نظر به بندگان اگر، ز مرحمت خدا كند

قسم به ذات كبریا، ز یُمن مرتضى كند

خدا چو هست رهنمون ، مگر دگر چرا و چون

كه او كند هر آنچه را كه حكمت ، اقتضا كند

ز قدرت یداللّهى ، كسى ندارد آگهى

وسیله اش بود علىّ، خدا هر آنچه را كند

به جنگ بدر و نهروان ، علىّ است یكّه قهرمان

نِگَر كه دست حقّ عیان ، قتال اءشقیا كند

به روى دوش مصطفى ، نهد چو پاى مرتضى

نگر به بت شكستنش ، كه در جهان صدا كند

به رزم خندق و اُحد، به قتل عمرو و عبدود

خدا بدستِ دست خود، لواى حقّ به پا كند

چو افضل از عبادت خلایق است ضربتش

علىّ تواند این عمل ، شفیع ما سوى كند

به پیشگاه كردگار، ز بس كه دارد اعتبار

دیون جمله بندگان ، تواند او اءدا كند

نماز بى ولاى او عبادتى است بى وضو

به منكر علىّ بگو، نماز خود قضا كند

هر آن كه نیست مایلش ، جفا نموده با دلش

بگو دل مریض خود، به عشق او شفا كند

علىّ است آن كه تا سحر، سرشك ریزد از بصر

پى سعادت بشر، ز سوز دل دعا كند

علىّ اءنیس عاشقان ، علىّ پناه بى كسان

علىّ امیرمؤ منان ، كه مدح او خدا كند

پس از شهادت نبىّ، كه را سزد به جز علىّ

كه تا به حشر آدمى ، به كارش اقتداء كند

قسیم نار و جنّتش ، ترازوى محبّتش

كه مؤ منان خویش را، ز كافران جدا كند

گهى به مَسند قضا، گهى به صحنه غزا

گهى به جاى مصطفى ، كه جان خود فدا كند

علىّ است فرد و بى نظیر، علىّ مجیر و دستگیر

كه نام دلگشاى او، گره ز كار وا كند

ز كار قهرمانیش ، پر است زندگانیش

نگین پادشاهیش ، به سائلى عطا كند

امیر كشور عرب ، ثناكنان ، دعا به لب

برد طعام نیمه شب ، عطا به بینوا كند

ز كوى شاه اولیاء، كه مهر اوست كیمیا

كجا روى بیا بیا، كه دردها دوا كند