منبع:داستنانهای بحارالانوار
اى كمیل ! صداى قرآن خواندن او تو را گول نزند زیرا او اهل دوزخ است (چه بسا قرآن خوانى هست كه قرآن بر او لعنت مى كند) و بزودى آنچه را كه گفتم به تو آشكار خواهم كرد!
كمیل از این مسئله متحیر ماند، نخست اینكه امام علیه السلام به زودى از فكر و نیت او آگاه گشت ، دیگر اینكه فرمود: این مرد با آن حال روحانیش اهل دوزخ است .
مدتى گذشت . حادثه گروه خوارج پیش آمد و كارشان به آنجا رسید كه در مقابل امیرالمؤمنین ایستادند و على علیه السلام با آنان جنگید در حالى كه حافظ قرآن بودند.
پس از پایان جنگ كه سرهاى آن طغیان گران كافر بر زمین ریخته بود، امیرالمؤمنین علیه السلام رو به كمیل كرد در حالى كه شمشیرى كه هنوز خود از آن مى چكید در دست داشت ، نوك آن را به یكى از آن سرها گذاشت و فرمود:
اى كمیل ! این همان شخصى است كه در آن شب قرآن مى خواند و از حال او در تعجب فرو رفتى . آنگاه كمیل حضرت را بوسید و استغفار كرد.
.: RASEKHOON.NET:.
