الهی رضا بِرضائِكَ وَ صَبراً لِبَلائِك وَ تَسلیماً لِقضائك لا مَعْبود سواك یا غیاثَ المُسْتَغیثین : 43
می دانیدكه غم و مصیبت از ابتدای كودكی با امام حسین (ع) مأنوس بود تا او رادر تب و تاب آن مهیّای كربلا سازد و درجات صبر و رضا را به اوببخشد.تاهمچون نوح كشتی غم راازمیان امواج متلاطم دشت پربلا به ساحل عبور داد .
اول غم رحلت جانسوز جدّش رسول خاتم (ص)بود كه آغوش گرم محبتش رادركودكی ازاوجداكرد.دوم غم جانسوز شهادت مادرش زهرا (س)وماجرای تلخ فدك وكوچه بنی هاشم بود كه چه جانسوزدركنج خانه دلش نشست .ودیگر غم طاقت فرسا و غریبانه پدربزرگوارش بود كه آتش به خرمن جوانی اش زد.وبالاخره شهادت مظلومانه برادر بزرگوارش امام حسن مجتبی(ع)وآن خاطره جانسوزتشییع جنازه اش كه همه وهمه ان وجود نازنین را د ركورة داغ مصیبتها آبدیده ساخت.
آسان كشد به ساحل مقصود درخت بخت آن نا خدا كه سختی دریا كشیده است
آری پذیرفتن و حتی تصور آنهمه شكیبائی چه بسیار سخت است چه رسدبه دیدن وچشیدن مصیبتهائی كه مخصوصادریك روزآنهم درطول چندساعت دركربلا متوجه حضرتش شدكه نه تنها درمقابل آن كمر خم نكرد بلكه هر لحظه بر اراده و استواریش افزود و زمزمة صبرووصل ورضا و عشق به لقاء محبوب رادر او بیشتر كرد . وبدرستی سزاواراست كه چنین صبری ملائكه آسمان را به شگفتی وادارد :
" وَ لَقَدْ عَجبت مِنْ صَبْرك مَلائكه السَموات "44
شب‌تاراست ره وادی ایمن در پیش آتش طور كجا موعد دیدار كجاست
حافظ از بــاد خــزان در چـــمن فـكر معقول نما تا گل بیخاركجاست
آری.حضرت در این وادی سلسه جنبان قافله صبر ونقطة‌ ثقل و پناه یاران و وصبوری بخش بازماندگان وپیام آوران و كاروان غم كربلا ازجمله ام المصائب زینب(س)وسجادقافله وچون كوهی استوار بودكه به همه استواری و با روحی بلند و وسیع دلهای تفتیده وداغدیده را تسلی می‌ بخشید بودتااین قافله را به سر منزل مقصود هدایت كنند.
یــكی درد و یــكی درمــان پسنـدد یكی وصل و یكی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران پسنــدم آنچه را جــانـان پسندد
ونیز بدنبال همین استواری‌ها ودلداری ها بود كه زینب سلام الله علیها در همه فراز و نشیبها مقاوم و پایدار ماند ودر مجلس ابن زیاد با شكوه و جلالتی خاص به ایراد سخنانی آتشین پرداخت و این مصیبتها را امتحانی بس بزرگ و تقدیری ازناحیه حضرت حق وزیبایی محض می دانست.