ای ماه خون! بار دیگر از راه میرسی و با نسیم گرم کربلایی، قصه آلاله های سرخ را به گوش جان میرسانی . دوباره سکوت تاریخ را در هم می شکنی و بعض ناله را از تنگنای حنجره ها آزاد می کنی، بار دیگر از راه میرسی و برف سکوت را با آفتاب عشقی که بر آسمان سینه داری، آب می نمایی و آن را به اقیانوس خروشان فریاد می رسانی