3- تاءثیرپذیرى از محیط. حضرت موسى علیه السلام به اتّفاق قوم خود كه خداپرست بودند، وارد منطقه اى شد كه مردم آن بت مى پرستیدند، همین كه نگاه قوم موسى به آنها و بت هایشان افتاد، به حضرت گفتند: براى ما نیز خدایى از بت قرار ده ، (اجعل لنا الها كما لهم آلهَة )
4- رفیق بد. چه بسا فردى خودش ، خوب و بد را مى فهمد و مى داند، امّا رفیق بد، او را منحرف مى سازد. قرآن مى فرماید: انسان گمراه در روز قیامت مى گوید: (یا ویلتى لیتنى لم اءتّخذ فلانا خلیلا . لقد اضلّنى عن الذّكر)

⁽اى كاش فلانى را دوست نگرفته بودم ، او مرا از یاد خدا غافل و منحرف ساخت ).

5 - تبلیغات سوء. ممكن است با تبلیغات مسموم ، كارهاى پسندیده ، ناپسند و امور ناپسند، پسندیده جلوه داده شود. مانند تبلیغات فرعون مبنى بر خدایى خویش ، (اءنا ربّكم الاعلى ) كه مورد پذیرش قوم او قرار گرفت .

6- تهدید و ایجاد ترس و دلهره از سوى مخالفان دین .

7- خود باختگى در برابر افكار و عقاید دیگر مكاتب .

8 - پیروى از هنرمندان منحرف . هنگامى كه حضرت موسى علیه السلام براى مناجات و دریافت وحى به كوه طور عزیمت فرمود، سامرى كه یك هنرمند بود از این فرصت استفاده كرد و با ساخت گوساله اى ، مردم را گوساله پرست نمود. (فاخرج لهم عِجلاً جسداً له خُوار)

9- اكثریّت گرایى . گاهى انسان خود مى داند مطلبى باطل و نارواست ، امّا به خاطر اینكه اكثریّت آن را مى پسندند، بر اساسِ ((خواهى نشوى رسوا، همرنگ جماعت شو)) از جامعه پیروى و تبعیّت مى كند.

10- وسوسه هاى شیطانى .

11- تمسخر شنیدن . گاهى انسان به خاطر احتراز از تمسخر دیگران ، از بیانِ دریافت هاى صحیح خود دست بر مى دارد.

12- هوا و هوس . تمایلات نفسانى و پیروى از غرائز، از بروز امور فطرى جلوگیرى مى كند.