در جمعى كه به مسافرت مى روند، آن كسى بر مبناى عقل و خرد گام برمى دارد كه هنگام سفر و احتمال خطر، چیزهایى با خود برمى دارد، طنابى براى بكسل كردن ، زنجیر چرخى براى یخبندان ، جك و زاپاسى براى پنچرى ، چراغ قوّه اى براى تاریكى و چوب و چماقى براى حمله دزدى مسلح .
انسان عاقل ، بر اثر گفتار انبیا و بندگان صالح و صادق ، راه پر مخاطره اى را پیش روى خود مى بیند، آنان به او گفته اند: روزى فرا مى رسد كه باید پاسخگوى اعمال خود باشد، پاداش كارهاى نیكش را مى بیند و به خاطر كارهاى زشت و ناپسندش مجازات مى شود. پیامبران الهى او را از ارتكاب گناهان باز داشته و انجام اعمال نیك را به او سفارش كرده اند.
به او گفته اند: سالى یك ماه رمضان ، روزه بگیرد. به جاى آنكه شراب بنوشد از خودِ انگور استفاده كند و روزى چند دقیقه در برابر خالق خویش نماز گزارد و به جاى بى حرمتى به ناموس دیگران ، ازدواج كند و عفّت خود را حفظ نماید.
حال اگر این وعده و وعیدها راست نبود و قیامتى به وجود نیامد و سؤ ال و جواب و پاداش و مجازاتى در كار نبود، كسى كه در دنیا دیندار بوده ، مقرّرات و دستورات دین را مراعات نموده ، هیچ ضررى نكرده است . بلكه حداكثر به اندازه اى كه فرد بى دین ، اوقات خود را صرف كارهاى بى ارزش نموده است ، فرد دیندار نماز خوانده ، یا دستورى دینى را انجام داده است ، امّا اگر قیامتى در بین بود، - كه به هزار و یك دلیل هست - آن وقت افراد بى دین ، و غیر مذهبى و لاابالى چه خواهند كرد!؟ بنابراین مذهبى ها به هر حال برنده اند و افراد لاابالى و غیرمذهبى ، در معرض خطر و ضرر قرار دارند.
البتّه روشن است كه انجام اعمال دینى و پایبند بودن به آداب آن ، صبر و استقامت مى خواهد، فرد دیندار براى انجام تكالیف دینى خود باید متلك هاى افراد لاابالى را تحمّل كند، بویژه افرادى كه در میان خانواده ها و دوستان غیر مذهبى به سر مى برند باید تحمّل بیشترى داشته باشند.
قرآن كریم مى فرماید: روش مجرمان و خلافكاران ، این است كه به مؤ منان مى خندند. و هرگاه از كنار دینداران مى گذرند (آنها را مورد تمسخر قرار داده و) به یكدیگر چشمك مى زنند. و زمانى كه به نزد حزب و باند و گروهشان برمى گردند، مسرورند. (به اصطلاح پشت سر مؤ منان صفحه مى گذارند.) و هنگامى كه آنها را مى بینند مى گویند: اینها گمراهند
.: RASEKHOON.NET:.
