تاريخ : پنج شنبه 3 دی 1388  | 12:11 PM | نويسنده : Mohammad ali Hajian

 

حامی حوزة اسلام سید اجل میر حامد حسین طاب ثراه در عبقات از معاهده التنصیص نقل كرده كه محمد بن سهل صاحب كمیت گفت كه من و كمیت داخل شدیم بر حضرت صادق علیه السلام در ایام تشریق كمیت گفت فدایت شوم اذن می‌دهی كه در محضر شما چند شعر بخوانم فرمود این ایام عظیم و محترم است،‌ كنایت از آنكه شایسته نیست در ایام شریفه خواندن شعر.
عرضه داشت كه این اشعار در حق شما است فرمود بخوان و حضرت فرستاد بعض اهلبیتش را حاضر كردند كه آنها هم استماع كنند، پس كمیت اشعار خویش بخواند و حاضرین گریه بسیار كردند تا به این شعر رسید:

  یَصیبَ بِهِ الرّامُونَ عَنْ قَوْسِ غَیْرِهِم       فَیا اخِراً اَسْدی لَهُ الْغَیَّ اَوَّلَهُ

حضرت دستهای خود را بلند كرد و گفت:

اَلّلّهُمَّ اْغفِرْ لِلْكُمَیْتِ ماقَدًَّمَ وَ ما اَخًَّرَ وَ ما اَسَرَّ وَ ما اَعْلَنَ وَ اَعْطِهِ حَتّی یَرْضی.

 







نظرات 0