یکی از یاران امام صادق می گوید:           

از آن حضرت اندرزی خواستیم،

فرمود«اگر به راستی خداوند کفیل روزی است،پس اندوه تو برای چیست؟

 اگر روزی تقسیم شده است، پس حرص و دزدیدن برای چیست؟

 اگر حساب حق است، پس جمع کردن مال برای چیست؟

 اگر پاداش خداوند حق است، پس تنبلی برای چیست؟

اگر(در مقابل هر انفاقی) عوض از سوی خداوند حقیقت دارد، پس بخل برای چیست؟

اگر کیفر از سوی خدای بزرگ، آتش دوزخ است، پس گناه برای چیست؟

اگر مرگ حق است، پس شادمانی برای چیست؟

اگر حضور یافتن در پیشگاه الهی حق است، پس نیرنگ و حیله برای چیست؟