هر دو از آب گذشتند. وقتى به منزل رسیدند حضرت ابراهیم پرسید كدام روز بزرگترین روزها است؟ گفت روز قیامت كه خداوند پاداش اعمال مردم را در آن روز مى دهد. گفت خوبست با هم دعا كنیم كه از شر آن روز خداوند ما را ایمن دارد. پیر گفت دعا را چه مى خواهى به خدا قسم سه سال است دعایى كرده ام و حاجتى خواسته ام هنوز مستجاب نشده ابراهیم فرمود مى خواهى بگویم چرا اجابت دعایت به تاءخیر افتاده . زیرا خداوند وقتى بنده اى را دوست داشته باشد اجابت دعایش را به تأخیر مى اندازد تا مناجات كند و طلب نماید چون راز و نیایش او را دوست دارد، اما بنده اى كه خدا بر او خشمگین است اگر چیزى درخواست كند. در برآوردن حاجت او تعجیل مى كند یا قلبش را از آن خواسته منصرف نموده مأیوسش مى كند تا دیگر درخواست ننماید. آنگاه پرسید حاجت تو چه بوده ؟ پیرمرد گفت سه سال پیش گله گوسفندى از اینجا گذشت جوانى زیبا صورت كه دو رشته موى بر دو طرف سر داشته گوسفندان را سرپرستى مى كرد. از او پرسیدم این گوسفندها متعلق بكیست ؟ گفت از ابراهیم خلیل الرحمن . آن روز درخواست كردم خدایا اگر در روى زمین خلیل و دوستى دارى به من نشان بده ! ابراهیم گفت خدا دعایت را مستجاب نموده من ابراهیم خلیلم پیر حركت كرده او را در آغوش گرفت.