دوران امامت امام جواد علیه السالم با دو طاغوت یعنی مأمون (هفتمین خلیفه عباسی) و معتصم (هشتمین خلیفه عباسی) برادر مأمون مصادف بود، موضعگیری امام جواد علیه السلام در برابر مأمون همچون موضعگیری پدرش امام رضا علیه السلام با او بود، ولی نرمش ظاهری مأمون از یك سو، و آزادی نسبی امام در بهره‌برداری بسیار به نفع خط فكری تشیع، و نگهبانی از شیعیان از سوی  دیگر، موجب شد كه امام جواد علیه السلام به بازساری و نوسازی فقه و فرهنگ تشیع پرداخت مأمون در ماه رجب سال 218 هجری از دنیا رفت، در ماه شعبان همان سال با برادرش معتصم عباسی بیعت شد، و او بر مسند خلافت نشست،

شیوه معتصم به گونه‌ای بود كه خلافت را از آن عباسیان می‌دانست، و خط فكری و عملی او بر اساس افكار عباسیان دنبال می‌شود.

امام جواد علیه السلام در این هنگام در مدینه بود، و همچنان به مسئولیت امامت ادامه می‌داد، ولی معتصم و عباسیان هرگز حاضر نبودند وجود امام جواد علیه السلام را با آن همه شیعیان و رفت و آمد آنها به محضر آن حضرت تحمل كنند.

شیوه موضعگیری امام جواد علیه السلام در برابر معتصم، همانند شیوه اجداد پاكش در برابر طاغوتها بود، نه تنها او را تأیید نكرد، بلكه در هر فرصتی مخالفت خود را به صورتهای گوناگون با حكومت ننگین معتصم آشكار می‌ساخت.

 

و به این ترتیب مردم را بیدا كرده و آنها را به مبارزه با طاغوتیان فرا می‌خواند.

معتصم در كمین امام جواد علیه السلام بود تا با طرحهای مرموزی آن حضرت را از سر راه خود بردارد. نخست تصمیم گرفت تا همچون پدرانش، آنحضرت را در ظاهر محترمانه، از مدینه به بغداد آورد تا از نزدیك او را تحت نظر بگیرد. ازاین رو در سال 220 هجری برای عبدالملك زیات (والی مدینه) نامه نوشت كه حضرت جواد علیه السلام و همسرش ام الفضل را روانه بغداد كن.

عبدالملك زیات وسائل حركت امام جواد علیه السلام به سوی بغداد را فراهم كرد، و آن حضرت را (با اینكه هرگز حاضر نبود از كنار حرم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم دور گردد، به اجبار) روانه بغداد نمود، وقتی كه آن حضرت وارد بغداد شد، معتصم در ظاهر به استقبال او رفت و از ورود آن حضرت، تجلیل و احترام نمود.

در این مدتی كه امام جواد علیه السلام در بغداد بود، حوادث نشان می‌داد كه معتصم در فكر حیله و تزویر و طرح نقشه مرموز است تا آن حضرت را به قتل برساند.

 

 







نظرات 0