حكّام بنى العبّاس بسیار خودخواه و ریاست طلب بودند و براى دست یافتن به امیال نفسانى خود، از انجام هر كارى دریغ نمى ورزیدند و هر روز به نوعى حركت مى كردند، خصوصاً نسبت به بنى هاشم و ائمّه اطهار علیهم السلام اذیّت و آزارهاى روحى و جسمى زیادى روا مى داشتند.
نى العبّاس بود و در زمان امامت حضرت ابوالحسن ، امام هادى علیه السلام ریاست مى كرد، براى آن كه بنى هاشم را در جامعه ، خوار و ذلیل جلوه دهد، روز عید فطر دستور داد تا تمام افراد بنى هاشم با پاى برهنه جلوى خلیفه (یعنى ؛ شخص متوكّل ) همانند بَردگان ، پیاده راه بروند.
و تصریح كرده بود بر این كه حضرت ابوالحسن ، علىّ بن محمّد علیهما السلام نیز باید همانند دیگر افراد بنى هاشم با پاى برهنه حضور داشته باشد.
و چون حضرت ناراحتى داشت و نمى توانست روى پاى خود بایستد، با تكیه بر یكى از دوستانش حضور یافت .
بعد از آن عدّه اى از بنى هاشم به حضرت عرض كردند: آیا یك نفر مستجاب الدّعوة در بین ما پیدا نمى شود تا با نفرین خود ما را از شرّ این طاغوت برهاند؟
ام هادى صلوات اللّه علیه فرمود: چرا، در این جامعه كسى هست كه سر ناخنش از شتر حضرت صالح علیهماالسّلام گرامى تر خواهد بود كه فریادى كشید و خداوند به قوم حضرت صالح وعده حتمى داد كه ستمگران بیش از سه روز باقى نخواهند ماند و روز سوّم مؤ منین در أ مان خواهند بود.
راوى افزود: و روز سوّم متوكّل عبّاسى كشته شد و با هلاكت او مؤ منین و بنى هاشم در أ مان و آسایش قرار گرفتند.
.: RASEKHOON.NET:.
