تاريخ : جمعه 4 دی 1388 | 3:48 PM | نويسنده : Mohammad ali Hajian
غزل سپید
اتاق بسته و دری كه تكیه گاه می شود
زپشت پرده كوچه ای كه راه راه می شود
كدام راه، راه تو به سمت خانه ی من است؟
به هر كدام می روم كه اشتباه می شود
تكان خودنویس من در آفتاب اسم تو
به روی سقف خانه ام شبیه ماه می شود
و این شروع بازی دوباره دل گرفتن است
ظهور كن سپید من، دلم سیاه می شود
ز خوشه های گندمی كه روی پرده می تپد
دوباره ذهن بادها پر از گناه می شود
بیا كه بی تو روزها چو رشته های موی من
یكی سپید می شود، یكی سیاه می شود
چه رسم نرگسانه ای به نقطه ای رسیده ام
كه دل به جای گفتگو فقط نگاه می شود
تمام دلخوشی من به چهره های عابران
كه فكر می كنم تویی كه اشتباه می شود
اتاق بسته و دری كه تكیه گاه می شود
زپشت پرده كوچه ای كه راه راه می شود
كدام راه، راه تو به سمت خانه ی من است؟
به هر كدام می روم كه اشتباه می شود
تكان خودنویس من در آفتاب اسم تو
به روی سقف خانه ام شبیه ماه می شود
و این شروع بازی دوباره دل گرفتن است
ظهور كن سپید من، دلم سیاه می شود
ز خوشه های گندمی كه روی پرده می تپد
دوباره ذهن بادها پر از گناه می شود
بیا كه بی تو روزها چو رشته های موی من
یكی سپید می شود، یكی سیاه می شود
چه رسم نرگسانه ای به نقطه ای رسیده ام
كه دل به جای گفتگو فقط نگاه می شود
تمام دلخوشی من به چهره های عابران
كه فكر می كنم تویی كه اشتباه می شود
.: RASEKHOON.NET:.
