تاريخ : سه شنبه 8 دی 1388  | 10:46 PM | نويسنده : Mohammad ali Hajian


چشمان بی فروغم طولانی بودن این جاده بی انتها را باور ندارد و

 شانه های نحیف من تاب وتوان بار سنگین جدایی را...!

خسته ام از انتظار.با پاهای خسته و دستهای خالی بیش از این

                                مرا منتظر نگذار!  

زمستان خسته شد از بی بهاری  جهان می لرزد از این بیقراری گمانم جمعه ای باقی نمانده  خدایا! تابه کی چشم انتظاری؟!   

 

 

 

 

 

 

 







نظرات 0