آنها با سرعت به او روى آوردند. (94)
گفت: «آیا چیزى را مى‏پرستید كه با دست خود مى‏تراشید؟! (95)
با اینكه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایى كه مى‏سازید!» (96)
(بت‏پرستان) گفتند: «بناى مرتفعى براى او بسازید و او را در جهنمى از آتش بیفكنید!» (97)
آنها طرحى براى نابودى ابراهیم ریخته بودند، ولى ما آنان را پست و مغلوب ساختیم! (98)
(او از این مهلكه بسلامت بیرون آمد) و گفت: «من به سوى پروردگارم مى‏روم، او مرا هدایت خواهد كرد! (99)
پروردگارا! به من از صالحان ( فرزندان صالح) ببخش!» (100)
ما او ( ابراهیم) را به نوجوانى بردبار و صبور بشارت دادیم! (101)
هنگامى كه با او به مقام سعى و كوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم كه تو را ذبح مى‏كنم، نظر تو چیست؟» گفت‏«پدرم! هر چه دستور دارى اجرا كن، به خواست خدا مرا از صابران خواهى یافت!» (102)
هنگامى كه هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاك نهاد... (103)
او را ندا دادیم كه: «اى ابراهیم! (104)
آن رؤیا را تحقق بخشیدى (و به ماموریت خود عمل كردى)!» ما این گونه، نیكوكاران را جزا مى‏دهیم! (105)
این مسلما همان امتحان آشكار است! (106)
ما ذبح عظیمى را فداى او كردیم، (107)
و نام نیك او را در امتهاى بعد باقى نهادیم! (108)
سلام بر ابراهیم! (109)
این گونه نیكوكاران را پاداش مى‏دهیم! (110)
او از بندگان باایمان ما است! (111)
ما او را به اسحاق -پیامبرى از شایستگان- بشارت دادیم! (112)
ما به او و اسحاق بركت دادیم؛ و از دودمان آن دو، افرادى بودند نیكوكار و افرادى آشكارا به خود ستم كردند! (113)الصافات