یكی بود و یكی بود و خدا بود
خدا بود و خدا بی‌انتها بود

نه آدم بود در عالم، نه حوا   علی  بود و محمد بود و زهرا

خدا می‌خواست دین تنها نباشد
محمد در زمین تنها نباشد

علی  را از بهشت آورد بر خاك
به خاك تشنه، او چون چشمه‌ی پاك

چو آمد، كعبه شد گهواره او
روان شد آیه‌ها درباره او

زمین و آسمان شد دست بوسش
علی  داماد شد، زهرا عروسش

علی  با غصه و غم آشنا بود
علی با درد آدم آشنا بود

برای بی‌پناهان آشیان ساخت
برای بینوایان سفره انداخت

علی  خوابید، اما سیر هرگز
نمك می‌خورد، اما شیر هرگز

علی سر در درون چاه می‌كرد
جهان را شرمگین از آه می‌كرد

بدی‌ها دید در این زندگانی
نمی‌گنجید در دنیای فانی

جدا از او مكن ما را، خدایا!
در این دنیا و آن دنیا، خدایا!

در این‌جا از بدی‌ها دورمان كن
در آن‌جا باعلی  محشورمان كن