تاريخ : دوشنبه 20 مهر 1388  | 2:16 PM | نويسنده : Mohammad ali Hajian

 کاش وقتی زندگی فرصت دهد              گاهی از پروانه ها یادی کنیم 

كاش بخشی اززمان خویش را             وقف قسمت كردن شادی كنیم

كاش وقتی آسمان بارانی است            از زلال چشمه هایش تر شویم

وقت پاییز از هجوم تند باد                     كاش مثل پونه ها پرپر شویم

كاش وقتی چشمهایی ابری اند               ما به خود آییم و رفتاری كنیم

از نگاه زرد گلدان هایمان                        كاش با رغبت پرستاری كنیم

كاش دلتنگ شقایقها شویم                    بر نگاه سرخشان عادت كنیم

كاش در شبها كه تنها می شویم              با خدای یاسها خلوت كنیم

كاش گاهی در مسیر زندگی                 باری از دوش نگاهی كم كنیم

فاصله ها را میان خویشتن                      باخطوط دوستی مبهم كنیم

كاش با چشمانمان عهدی كنیم            وقتی از اینجا به درمی رویم جای بازی با صدای موج ها               درد های آبی اش را بشنویم

كاش مثل آب مثل چشمه سار          گونه نیلوفری را تركنیم

        ما همه روزی از اینجا می رویم       كاش این پرواز را باور كنیم






نظرات 0