گنجشک گفت:به گمانم درهای آسمان را بسته ای؟

 خدا لبخند زد و گفت:«این طور فکر می کنی؟»

گنجشک گفت:روزهاست این ها را میبینم که به درگاهت ناله می زنند، صدایشان به تو نمی رسد؟

«صدایشان را وقتی هنوز از حنجره بیرون نیامده،می شنوم.»

 گنجشک گفت:پس چه؟

 خدا گفت:«اگر آنقدر مرا بخوانند که دست های شان ناتوان شده و زبانهایشان بریده شود،دعای شان را اجابت نخواهم کرد.»

گنجشک مبهوت ماند، قلبش می خواست از سینه بیرون بیاید.

 خدا گفت:«چگونه دعایشان را اجابت کنم حال آنکه از راهی که به آنان امر کرده ام، نمی روند.»

 گنجشک گفت:کدام راه؟

 خدا گفت:«راهی که حلالشان در آن است و از آن نمی روند، اشتیاق دارند به چیزی که نهی شان کرده ام از آن.»

 گنجشک سر به زیر انداخت.

سکوتی ملکوت خدا را پر کرده بود.