« سبب نام نهادن نوروز ازآن بوده است که آفتاب در هر365شبانه روز و ربعی به اول دقیقه حمل بازآید و چون جمشید از آن آگاهی یافت نوروز نام نهاد، پس از آن پادشاهان و دیگر مردمان به او اقتدا کردند و آن روز را جشن گرفتند و به جهانیان خبر دادند  تا همگان آن را بدانند و آن تاریخ را نگاه دارند و بر پادشاهان واجب است که آیین و رسم ملوک را یه جای آورند ، از بهر مبارکی و خرمی کردن در اول سال و هر کس در نوروز جشن کند تا نوروز دیگر عمر در شادی گذراند.»( نوروزنامه خیام نیشابوری ،شاعر قرن ششم هجری)

 ما ایرانی هستیم ، مردمانی با رسوم و سنتهای به جا مانده از نیاکان و گذشتگانمان، وارثان فرهنگ غنی و پربار، فرهنگی که اگر به دور از رنگ و لعاب قرار گیرد زیباست. اگر بخواهیم سنت های اجتماعی را به صورت کارکردی مورد بررسی قرار دهیم شاخص ترین کارکرد همان انسجام و ایجاد روحیه وحدت بخش است. انسجام یافتن ، همدلی را سبب       می شود و همدلی سبب می ود در کنار یکدیگر آرامش یافته و بردبار شویم.

یکی از زیباترین سنت هایی که در راه است نوروز است ، نوروز زمانی برای تحول یافتن است ، زمانی برای ریزش بدیهاست و زمانی برای دست یافتن به زیباترین حال ها  .