در روایات اسلامى داشتن زن صالح از نشانه هاى خوشبختى مرد دانسته شده است و این، خود از بزرگ ترین نعمت هاى الهى، بلكه مى توان گفت كه پس از نعمت برخوردارى از اسلام، پر فضلیت ترین نعمت است و روشن است كه جوان مجرّد از این سعادت و بركات آن محروم است.
رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) مى فرمایند:
ما استفادَ امرؤ مسلم فائدةً بعدَ الإسلامِ أفضل مِن زوجة مُسْلمة تسرّهُ إذا نَظَرَ إلیها و تُطیعُهُ إذا أَمَرها و تَحْفِظُهُ إذا غابَ عنها فی نفسِها و مالِهِ (25)؛ پس از برخوردارى مرد از نعمت اسلام، داشتن همسرى كه هرگاه به او بنگرد شادش كند، و هرگاه او را فرمان دهد، فرمانبردارى اش كند، و هرگاه از او دور شود با خویشتن دارى [ و پاكدامنى ] آبروى او را حفظ كند و مال او را نگاه دارد برترین نعمت هاست.
امام صادق(علیه السلام) نیز روایتى را با مضمون فوق از امام باقر(علیه السلام) نقل فرموده(26) و خود در حدیث دیگرى مى فرمایند:
ثَلاَثة أَشْیاء لایُحاسِبُ اللهُ عَلیهَا الْمُؤمِنَ: طَعامٌ یَأكُلُهُ، وَثَوبٌ یَلْبِسُهُ، وَ زَوْجَةٌ صالِحَة تُعاوِنُهُ وَ تُحْصِنُ فَرْجَهُ (27)؛ سه چیز است كه خداوند هیچ مؤمنى را درباره آن ها بازخواست نمى كند: غذایى كه مى خورد، لباسى كه مى پوشد و همسر صالحى كه او را یارى مى دهد و دامان او را [ از آلوده شدن به حرام ] نگاه مى دارد.