به گزارش ايرنا،شب عيد نوروز در زاگرس مرکزي به ويژه در مناطقي مانند اصفهان و چهارمحال و بختياري با آيين هاي خاصي همراه بوده که در اين استانها به شب عيد نوروز شب "علفا " گفته مي شود.
در اين شب مردم فلات مرکزي ايران به ويژه زاگرس نشين ها به طبخ غذاهاي ويژه شب عيد مي پردازند که "کوفته ريزه " يکي از رايج ترين غذاهاي شب عيد مانند ماهي دودي يا قيمه ماهي مناطق شمالي و جنوبي ايران است.
غذاي کوفته ريزه با گوشت يا ماهي يا مرغ بريان شده همراه با سبزي هاي خوشبو و خوش طمع طبخ مي شود و يکي از غذاهاي شور در طول سال محسوب مي شود که با استقبال اعضاي خانواده همراه مي شود.
در برخي از مناطق مرکزي ايران، در شب نوروز در آييني ياد گذشتگان را گرامي مي دارند و در آن، مردم براي شادي ارواح درگذشتگان خود اقدام به پختن نوعي شيريني شبيه به حلوا مي کنند که هنوز هم در بين برخي از مردم بختياري پخت " حلوا علفي" در ايام باقي مانده از سال تا فرارسيدن نوروز ، مرسوم است.
برپايي " عيد اموات " (فرهور) يکي از مهمترين جشنهاي شب عيد نوروز باستان است، که در برخي از مناطق کشور در ايام نوروز برپا مي شود که در اين عيد که پيش از آغاز تحويل سال نو برگزار مي شود، مردم با سبزه و گل و شيريني به زيارت اهل قبور مي روند.
در جشن فرهور ايرانيان بر اين باور بودند که در پنج روز پاياني سال اموات و درگذشتگان شان از آسمان به روي زمين مي آمدند، به همين جهت مردم اقدام به خانه تکاني مي کردند.
از سنتهاي ديگر شب نوروز در ايران مي توان به اسب دواني،چوگان، کشتي گرفتن، پوشيدن لباس رنگي، حنابندان عيد، حلواي عيد ،آرايش و آذين منزل و اهل خانه،آزادسازي زندانيان، دادورزي و عدالت، نيکوکاري و هديه دادن اشاره کرد.
جشنها و آيين هاي نوروز در کشور به دو دوره قبل از زرتشت و پس از ورود اسلام به ايران تقسيم مي شد که در دوران پيش از زرتشت،ايرانيان نوروز را سمبل پيروزي جمشيد بر ديوان مي دانستند.
در فرهنگ ايراني اسلامي نوروز اساس خلقت خداوندگار است و ايرانيان معتقدند، خداوند انسان را در نوروز خلق کرده و به همين جهت اين روز را گرامي مي دارند.
در فرهنگ ايراني اسلامي، ايرانيان معتقدند خداوند جهان را در شش روز خلق کرد،به همين علت در روز هفتم که نوروز است، شکرانه خلقت خداوند را با برپايي نماز به جاي مي آورند.
همچنين " نوروزخواني" و به صدا درآوردن کوس و طبل و شيپور و گرفتن نوروزيه و برافراشتن علم نوروزي از ديگر آيين هاي نوروز در ايران بوده و نوروزي خواني در ايران با يک ريتم آهنگين همراه بود،که چاووش خوانان با خواندن " بهار آمد بهار آمد " مژده فرا رسيدن عيد را مي دانند و عيدانه مي گرفتند.
زنان خانه پس از خانه تکاني و برپايي"مهماني درگذشتگان " (جشن فرهور) و کشت سبزه از گندم و ديگر حبوبات،در شب نوروز اقدام به برپايي جشن هفت سيني يا هفت چيني مي کنند که در اين آيين که عدد هفت براي ايرانيان بسيار تقدس دارد، هفت طبق يا سيني از ميان سکه،سرکه،سمنو،سيب، سنجد، سوهان، سنبل ، سبزه ، سپستان ، سنگک ،سياه دانه و سماق را که هرکدام از آنها نمادي از زندگي، آرامش ، ثروت ، عشق ، جاودانگي ، برکت کشاورزي و شوري بود، را به همراه قرآن ، ماهي ، آيينه و شانه بر سفره هاي خود مي گذاشتند.
استفاده از تخم مرغ در سفره هاي هفت سين نيز به منزله پايداري کره زمين و کهکشان ها بوده و پس از چيدن سفره هفت سين که به صورت آيين خاص و با حضور بزرگان قوم برپا مي شد، هفت قلم آجيل و خشکبار نيز در کنار سفره هفت سين چيده مي شد.
به هنگام تحويل سال نو نيز کودکان و نوجوانان پايي کوبان و دست افشان به طرف خانه بزرگان مي رفتند و عيدانه دريافت مي کردند و يکي از اين سنتها در ايران ، آيين " حاجي فيروز" که ترکيب و تلفيقي از اسلام (حاج) و فيروز (ايران) بوده، مي باشد.
حاجي فيروز نمادي از دادخواهي "سياوش " بوده، که لباس سرخ آن حاکي از خون نابحق ريخته سياوس و چهره او نيز حضور سياوش از عالم ماورالطبيعه را در اذهان تداعي مي کرده است.
در اين آيين حاجي فيروز با خواندن اشعار به مردم شادي را هديه مي کرد و مردم را براي کار کشت و زرع فرا مي خواند.
آيين "مير نوروزي " نيز هشداري براي حاکمان بود،که ظلم و ستم به مردم روا ندارند، چرا که پس از ايام نوروز ميرنوروزي در صورت زورگويي به مردم، مورد تعرض و کتک خوردن قرار مي گرفت.
بسياري از اين جشن ها و آيين هاي نوروزي در کشور کمرنگ شده اما مهمترين و زيباترين نکته جشنهاي نوروز ديد و بازديد و صله رحم است که در اسلام نيز به آن اشاره و تاکيد فراوان شده است.
به گزارش ايرنا،در شب نوروز بسياري از خانواده ها چهارمحال وبختياري اقدام به پخت غذاهاي محلي مي کنند و بيشتر اين غذاها طمع شوري دارد. گزارش از محمود رييسي