كوون در بررسی مجموعه استخوان و دندان حیوانات یافت شده در كاوش به بخشی از استخوان ساعد و یك دندان پیشین برخورد كه از نظر وی مربوط به انسان بودند. این دو نمونه استخوان و دندان همراه با سایر یافته های غار بیستون پس از كاوش به موزه دانشگاهی دانشگاه پنسیلوانیا در آمریكا منتقل شدند. وی در گزارش خود به اختصار به بقایای انسانی مذكور نیز پرداخت و این دو یافته را بهمراه یك تكه از استخوان ران كه در كاوش غاری بنام تمته در نزدیكی ارومیه كشف شده بود به انسان نئاندرتال نسبت داد. اخیرا این دو یافته مورد باز نگری قرار گرفت كه نتایج آن بوسیله اریك ترینكاوس استاد دانشگاه واشنگتن و فریدون بیگلری باستان شناس پارینه سنگی (بخش پژوهشهای پارینه سنگی موزه ملی ایران) منتشر شده بتفصیل در باره این یافته‌ها و غار محل كشف آنها بحث شده است. در بازنگری این بقایا روشن شد كه دندان یافت شده مربوط به انسان نیست و در واقع متعلق به گاوسانان است و كوون اشتباها آنرا به انسان نسبت داده است . اما قطعه ساعد یافت شده به مربوط به انسان است و دارای ویژگیهایی است كه در استخوان ساعد انسانهای نئاندرتال قابل مشاهده است. به این ترتیب پس از گذشت نیم قرن نتایج مطالعه دقیق كهنترین بقایای انسانی یافت شده در ایران نشان داد كه كشور ما نیز بدون تردید در حوزه گسترش این انسان ریختهای دوران پلیستوسن قرار داشته است. بجز غار بیستون آثار فرهنگ موستری در چند غار دیگر در بیستون باقیمانده كه در سال 1386 بوسیله بیگلری شناسایی و مطالعه شده اند.