در گذرگاه عمر سطوري چند نگاشتم نا پس از من ميراث من  گردند.از مال دنيا به اندازه داشتم تا كفاف مرا بكند اما فقير معنويت بودم.خداوندا مرا در اين دهر از آن هايي قرار بده كه قلم شان آسايش تنشان هست و وجودشان نشاني از معنويت.

قسمتي از فرازهاي وصيت نامه شهيد ايوب بلندي