به سیمای آیه «خلق السموات و الارض» بار دیگر نگاه کنید. همه این جهان پهناور و بزرگ در شش روز یعنی در شش بخش و مرحله از زمان خلق شده‌اند. و اگر مرحله «ایجاد» را نیز به آن بیافزاییم، هفت مرحله می‌شود. زمان نیز همگام با ماده اولیه و در همان مرحله ایجاد بوجود آمده است. پس دست کم در مورد آغاز روزهای ششگانه این آگاهی کلی را داریم که ابتدای آنها همان مرحله ایجاد بوده است. که با رخ دادن انفجار یا تحوّل عظیم در مرکز جهان پایان یکی از آنها فرا می‌رسد. از لحظه آغازین تحوّل (که کرات و کهکشان‌ها به گاز، مذاب و انرژی تبدیل می‌شوند) تا تشکیل کامل آسمان (قشر) جدید، و کهکشان‌ها و کرات جدید، شب آن روز محسوب می‌شود. پس از رخداد ششمین تحول و سپری شدن شب آن، روز هفتم شروع شده و اینک در حوالی عصر این روز هستیم. اکنون موضوع جالب این است: آیا می‌توان رقمی برای مدت زمان یکی از این «روز»ها تعیین نمود؟ آیا اسلام از این مسأله نیز سخن گفته است؟ خوشبختانه پاسخ این سئوال مثبت است. طول یکی از این روزها هیجده میلیارد و دویست و پنجاه میلیون سال (۰۰۰/۰۰۰/۲۵۰/۱۸) است. و اگر این رقم را در شش ضرب کنید (۰۰۰/۰۰۰/۵۰۰/۱۰۹) یکصدو نه میلیارد و پانصد میلیون سال، با سال‌های کره زمین ما، به دست خواهد آمد. اگر بنابراین باشد که این روزها شب نیز داشته‌اند باید رقم مذکور را در دو ضرب کنیم. که رقم (۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۲۱۹) به دست می‌آید. البته برای به دست آوردن عمر جهان تا امروز، باید مدت صبح تا عصر روز هفتم را نیز بر رقم مذکور بیافزاییم. که در سطرهای بعدی به بحث آن خواهیم پرداخت. این محاسبه بر اساس آیه ۴۷ سوره حج و آیه ۴ سوره معارج، انجام می‌یابد…. کتاب تبیین جهان و انسان پرده از رازهای هستی برمی دارد .

نويسنده / مترجم : مرتضی رضوی

منبع : TakBook.com رمز فایل : www.takbook.com

 

 

.:   :.