چنانچه شما یک Sarver ایمن با یک ایستگاه کاری داشته باشید که بخواهید از لیست جستجوگر عمومی شبکه مخفی کنید آنگاه تنظیمات زیر را انجام دهید:

کلید زیر را پیدا کنید:
HEKY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Servic es\LanmanServer\Parameters

یک مقدار جدید از نوع DWORD با نام Hidden ایجاد کرده و آنرا برابر با 1 قرار دهید تا کامپیوتر شما از لیست جستجوگر عمومی شبکه مخفی شود.

برای باز گرداندن به حالت اولیه مقدار فوق را برابر با 1 قرار دهید.

اتصال یک وسیله USB به کامپیوتر ساده است. کانکتور یا سوکت USB را در پشت کامپیوترتان به راحتی می توانید پیدا کنید و کابل USB را به آن وصل کنید.

اگر دستگاه جدیدی را از طریق USB به کامپیوتر وصل کنید. سیستم عامل شما (مثلاً ویندوز) به طور خودکار وجود یک وسیله USB را تشخیص می دهد و از شما دیسک حاوی راه انداز (یا درایو) سخت افزار جدید را می خواهد. ولی اگر دستگاه قبلآ نصب شده باشد کامپیوتر به طور خودکار آ ن را فعال می کند و با آن ارتباط برقرار می کند یک وسیله USB هر موقع می تواند نصب شود (به کامپیوتر متصل شود) یا از سیستم جدا شود.

بسیاری از دستگاههای USB کابل USB خود را به همراه دارند. یعنی کابل از یک سمت به دستگاه وصل است و قابل جدا کردن نیست و از سمت دیگردارای یک سوکت نوع"A"است که از این سمت به کامپیوتر وصل می شود

ولی اگر کابل به صورت مجزا باشد در سمت دستگاه سوکت نوع "B" وجود خواهد داشت. پس این کابل از یک سمت سوکت نوع "B" (سمت دستگاه) و از یک سمت دارای سوکت نوع "A" (سمت کامپیوتر) است.

استاندارد USB از سوکت های نوع "A"و"B" برای جلوگیری از اشتباه استفاده می کند.

* سوکت نوع "A" "بالا دست" یا "up stream" سمت کامپیوتر

*سوکت نوع "B" "پایین دست یا "down stream" و به تجهیزات دارای پورت USB وصل می شود که همان سمت دستگاه می باشد.

USB2.0

استاندارد USB ورژن 2 در ماه آوریل سال ٢٠٠٠ میلادی پایه گذاری شد. این استاندارد در حقیقت یک ارتقا استاندارد USB1.1 بود.

USB2.0 (یا USB پر سرعت) پهنای باند کافی برای انتقال صوت و تصویر و اطلاعات ذخیره شده دارد و سرعت انتقالی 40 برابر سریعتر از USB1.1 دارد تا انتقال  اطلاعات به راحتی انجام گیرد. USB2.0 دارای قابلیت انتقال در جهت مستقیم و عکس آن نیز می‌باشد.

USB2.0 سه سرعت را پشتیبانی می کند. (480.12.15 مگابایت بر ثانیه) USB2.0 با وسایلی که به پهنای باند (سرعت انتقال اطلاعات) کمتری احتیاج دارند مانندMouse , Keyboard به همان خوبی  وسایلی که به پهنای باند بیشتری احتیاج دارند مانند دوربین های اینترنتی و اسکنرها و پرینترها و وسایل ذخیره سازی پر حجم اطلاعات به خوبی کار می‌کند. همچنان که صنعت کامپیوتر رشد  می کند. استفاده از USB2.0 معمول تر می شود و این نشاندهنده قابلیتهای بالای USB2.0 است.

اگر برنامه نویس وب هستید، لابد خبر دارید که این روزها همه درباره Ajax صحبت می‌کنند. بعضی معتقدند Ajax یکی از ارکان فنی موج جدیدی است که به Web 2.0 معروف شده است. بعضی از سایت‌های بزرگ مانند یاهو و گوگل هم‌اکنون Ajax را به خدمت گرفته‌اند، انجمن‌ها و تریبون‌های آنلاین مملو از مقالات و اظهارنظرهای مربوط به Ajax است و همزمان تلاش‌های وسیعی در جریان است تا این فناوری جدید همچنان به صورت اپن سورس باقی بماند و انحصاری نشود.

Ajax چیست؟

واژه Ajax با تلفظ <ای‌جکس> یا <ای‌ژاکس> سرنام عبارت Asynchronous JavaScript and XML و به معنی <ترکیب نامتقارن جاوا اسکریپت و> XML است. ماهیت صفحات وب و پروتکل HTTP به گونه‌ای است که به طور معمول وقتی درحال وب‌گردی هستیم، به ازای هر کنش و واکنش میان ما و سایتی که در حال کار با آن هستیم، کل یک صفحه وب از نو بارگذاری و تازه‌سازی ( refresh ) می‌شود.

ای‌جکس فناوری جدیدی است که تغییر محسوسی را در این سناریو به وجود می‌آورد؛ به این ترتیب که به جای بارگذاری مجدد کل صفحه، فقط قسمتی تغییر می‌کند که قرار است اطلاعات جدید را به نمایش درآورد و کلیه عملیات ارسال اطلاعات و دریافت نتایج در پشت صحنه انجام می‌شود. در نتیجه هیچ‌گاه صفحه سفید و خالی وب در فواصل کنش و واکنش‌های هنگام کار با مرورگر دیده نمی‌شود و احساسی مشابه تجربه کار با یک نرم‌افزار دسکتاپ به کاربر دست می‌دهد.

جادوی ای‌جاکس چیزی نیست جز یک فکر بکر و آن هم ترکیب کردن جاوا اسکریپت و XML در قالب یک موجود ‌نرم‌افزاری جدید. اصطلاح Ajax را اولین بار کارشناسی از شرکت Adaptive Path به نام جسی جیمزگرت در مقاله‌ای با عنوان <ای‌جکس؛ رهیافت جدیدی در برنامه‌های تحت وب> مطرح کرد و خیلی سریع مورد استقبال گسترده برنامه نویسان وب در سراسر جهان قرارگرفت. اعتقاد عمومی این است که تاریخچه به‌کارگیری تکنیک مذکور به پیدایش نرم‌افزار Outlook WebAccess و استفاده از فرمان XMLHttpRequest که مایکروسافت ابداع کرده و در نرم‌افزار اینترنت اکسپلور به‌کار رفته است، برمی‌گردد. اما امروزه اغلب مرورگرهای مهم و شناخته‌شده (از جمله فایرفاکس) از آن پشتیبانی می‌کنند و دیگر یک فناوری محدود به اینترنت اکسپلورر نیست.

UPS (Uninterruptible Power Supplies)

امروزه با وجود مادربرد هایی که خیلی هم گران نیستند می توانید از روشهای ارزان قیمت مختلفی برای حفاظت مادربرد کامپیوتر در برابر مشکلات منبع تغذیه ( برق شهر ) استفاده کنید. ولی هیچ روشی مانند استفاده از UPS یا یک منبع تغذیه بدون وقفه نمی تواند از مادربرد یا سایر تجهیزات گرانقیمت شما در برابر مشکلات برق حفاظت کند. زمانیکه شما یک سرور یا کامپیوتر گرانقیمت دارید اهمیت وجود UPS بیشتر می شود. UPS برای فیلتر نوسانات ناخواسته برق ورودی و کنترل ولتاژ آن دارای مدارات خاصی است. و برای حل مشکل قطع برق یا افت بیش از حد ولتاژ ( افت ولتاژ برای بسیاری تجهیزات مضر است یا سبب از کار افتادن موقت آنها می شود ) از باتری استفاده می کند. که کل این مچموعه را تغذیه پشتیبان می گویند.

اما برای انتخاب یک UPS باید خدمتتان عرض کنم این به خود شما بستگی دارد که چه میزان می خواهید خرج کنید و UPS را برای چه منظوری مورد استفاده قرار می دهید. مصرف انرژی آنچه محافظت می کنید عامل دیگری است که در خرید UPS نقش مهمی ایفا می کند. واحدی که بوسیله آن ظرفیت UPS یا مقدار انرژی که به شما میدهد بیان می شود عبارت است از آمپر-ساعت. مثلاً یک UPS پنجاه آمپر ساعت می تواند دستگاه شما را با جریان 2 آمپر به مدت 25 ساعت یا با جریان 5 آمپر به مدت 10 ساعت تغذیه کند. توجه داشته باشید که میزان جریان را مصرف دستگاه تعیین می کند پس زمان تغذیه برای یک UPS مشخص به میزان مصرف دستگاه شما دارد.  بدیهی است در صورتیکه زمان بحرانی که به یک منبع تغذیه احتیاج دارید کوتاه باشد می توانید از UPS با آمپر-ساعت کمتر و در نتیجه ارزانتر استفاده کنید. البته یک محدودیت هم در این زمینه وجود دارد و آن این است که جریان نامی UPS شما باید از کل برق دستگاههای شما ( به آمپر ) بزرگتر باشد.

نکته دیگری که در پایان توجه شما را به آن جلب می کنم این است که هیچگاه از یک محافظ لوازم برقی ( مانند محافظ یخچال یا کامپیوتر ) در خروجی یک UPS استفاده نکنید یا به عبارت دیگر زمانیکه از UPS استفاده می کنید نباید از این محافظ ها به طور همزمان برای یک دستگاه استفاده کنید چون باعث صدمه دیدن دستگاه شده و حتی از نظر ایمنی شما هم می تواند خطرناک باشد.

طی دو سال اخیر پردازنده های رومیزی Intel در وضعیت مناسبی قرار نداشته اند. CPUهای Pentium 4 و Pentium D با سرعت Clock نسبتاً بالایی کار می کنند اما در مقایسه با رقیب خود یعنی AMD عملکرد ضعیفتری داشته اند. همچنین برق بسیار زیادی مصرف می کنند که بیشتر آن به صورت گرما تلف می شود. به عبارت دیگر داغتر و کندتر از Jesica Simpson بوده اند. علی رغم تلاش های انجام شده توسط مهندسین Intel و انواع تولید، این تراشه ها بر اساس ریز معماری افزایش شبکه (Net burst) قادر نبوده اند بخوبی بر محدودیت های ذاتی شان غلبه کنند تا با Athlon 64 برابری نمایند. در نتیجه Intel تصمیم گرفت Net burst را کنار بگذارد و روی طرح جدید کارآمد و کم مصرف مربوط به طرح تیم اسرائیلی که مسئول Pentium M بود، کار کند.

حاصل تلاش آن تیم ریز معماری جدیدی برای CPU است به نام Core، که Core 2 Duo و Core 2 از اولین پیاده سازی های اجرایی بر روی کامپیوترهای رومیزی می باشد. اکنون ماههاست که به معماری  Core وابسته شده ایم. این معماری جریاناتی از جزئیات فنی جالب، پیش بینی های محکی نیمه رسمی، و پیش بینی و بررسی محصولاتی که هنوز به بازار نیامده اند را با خود به همراه دارد.

خوشبختانه انتظار برای پردازشگرهای Core 2 به پایان رسید. اخیراً شرکت Intel قصد داشت محصول جدید خود را با تایید نهایی به عموم عرضه کند. پس از ساعت ها آزمایش و مقایسه ی این تراشه های Intel در برابر بهترین محصولات AMD (به خصوص Athlon 64 X2)، این نتیجه حاصل شد که تراشه های Core 2 بهترین کارایی را دارند. بدینوسیله Intel گام بلند خود را برداشت و با بازگشت به دوران اوج، شهرت خود را بازیافت. ذیلاً به برخی از جزئیات و مشخصات این محصول پرداخته می شود.

صرفنظر از عملکرد خوب Core 2 Duo، این تراشه مکعبی ساده است که از این لحاظ تفاوت چندانی با پردازشگرهای Pentium سابق ندارد. همانند آنها در یک سوکت به شکل LGA775 قرار می گیرد و بر روی یک باس 1066MHz کار می کند، همچنین پردازشگرهای Core 2 Duo E6700 مثل محصولات اخیر Intel در فرآیند ساخت 65 نانومتری Intel تولید می شوند. اما بر خلاف آنها Core 2 Duo ترکیبی از دو تراشه که با هم در یک محفظه قرار گرفته باشند، نیست؛ بلکه طرحی دو هسته ای است که حدوداً دارای 291 میلیون ترانزیستور چیده شده در ناحیه ای به مساحت 143 میلیمتر مربع می باشد. در مقابل، در هر یک از دو تراشه ی متعلق به PentiumExtreme Edition 965، بطور تخمینی 188 میلیون ترانزیستور درون قابی با مساحت 81 میلیمتر مربع دارد. اگر این دو تراشه را در کنار یکدیگر قرار دهیم، این پردازنده در مجموع نسبت به Core 2 Duo تعداد ترانزیستور و همچین فضای قاب بیشتری خواهد داشت.

Intel قصد دارد در ابتدای نسل این تراشه ها، پنج نوع از محصولات Core 2 را ارائه کند که قیمت و مشخصات آنها در جدول زیر آمده است.

قیمت مدلهای میانی جدول با توجه به کارکرد آنها کاملاً مناسب هستند. اما آنچه واقعاٌ لازم است که به آن توجه کنید، ستون TDP است. این پارامتر که کوتاه شده ی عبارت Thermal Design Power می باشد، میزان خنک سازی مورد نیاز برای تراشه را مشخص می کند، و این عدد به طور چشمگیری نسبت به Pentium Extreme Edition 965 دارای برچسب 130W، کاهش یافته است. سرعت Clock نیز کاهش یافته، زیرا ریزمعماری Core بر روی عملکرد بالا به ازای هر Clock تمرکز دارد و به فرکانس های استراتوسفری Clock چندان اهمیت نمی دهد. پر سرعت ترین پردازنده ی Core 2، پردازنده ی X6800 Extreme است که با سرعت ساعت 2.93GHz و TDP بالاتر و تفاوت قیمت تقریباً 500 دلاری آن، از بقیه ی مدلها متمایز می شود.

احتمالاً برای شما بسیار پیش آمده است وقتی با کامپیوتر کار می کنید احساس کنید جز سر و صدای زیاد فن صدای دیگر نمی شنوید و اگر یک کارت گرافیک قدرتمند داشته باشید احتمالاً صدای فن آن هم به دیگر فن ها اضافه می شود.

در اغلب کامپیوترها این فن ها به خوبی از عهده وظیفه خود که همان خنک کاری چیپ هاست به خوبی برمی آیند اما برای افرادی که می خواهند از بهترین سخت افزار و آخرین تکنولوژی استفاده کنند و در عین حال بار پروسسی زیادی روی کامپیوتر خود می اندازند ممکن است فن به تنهایی قادر به تهویه گرمای تولید شده نباشد. در این حالت خنک کاری با مایعات یا آب راه حل مسئله است این عمل ممکن است کمی غیر منطقی به نظر برسد (آب آن هم در درون کامپیوتر!) اما این حقیقتی است که برای خنک کاری، آب به مراتب بهتر از هوا عمل می کند.

سیستم خنک کاری با آب در کامپیوتر بسیار شبیه سیستم خنک کاری اتومبیل است. با این تفاوت که به جای موتور اتومبیل، پروسسور کامپیوتر با آب خنک می شود. همه این سیستم ها براساس یک اصل ساده ترمودینامیک کار می کنند که می گوید: «گرما از جسم گرمتر به جسم سردتر که در مجاورت آن قرار دارد منتقل می شود. تا زمانیکه آن دو جسم هم دما شوند.»

می دانیم که پروسسور کامپیوتر به شکل یک چیپ ست است این چیپ شامل تعداد بسیار زیادی ترانزیستور است که هر کدام مانند یک سوئیچ صفر و یک (قطع و وصل جریان) عمل می کنند وقتی پروسسور در حال کار است این ترانزیستورها با سرعت بالا در حال صفر و یک شدن هستند و این یعنی عبور جریان بالا از پروسسور و در نتیجه ایجاد مقدار قابل توجه گرما.

در بیشتر کامپیوترها این گرما با استفاده از  یک قطعه آلومینیومی که سطح تماس بالایی دارد به نام heat sink و یک فن این گرما را دفع می کنند تا از سوختن پروسسور شما جلوگیری کنند. یعنی براساس همان اصل ترمودینامیکی چیپ هیت سینک را گرم می کند. و هیت سینک هوا را گرم می کند و فن هوای گرم از آن منطقه خارج و هوای سرد را جایگزین می کند.

در بیشتر مواقع این سیستم به خوبی کار می کند اما بعضی مواقع این قطعات الکترونیکی گرمای بیشتری از توان سیستم تهویه هوا تولید می کنند. و نیز گاهی بعضی از چیپ overclock می شوند یعنی به گونه ای تنظیم می شوند که از سرعت حالت کار عادی خود سریعتر کار کنند و بنابراین گرمای بیشتری تولید می کنند.

و درست همینجاست که سیستم خنک کاری با آب وارد کار می شود. آب هدایت گرمایی بیشتری از هوا دارد. و می تواند گرما را سریعتر از هوا منتقل کند. همچنین آب ظرفیت گرمایی ویژه بالاتری دارد. و قبل از اینکه شروع به گرم شدن کند می تواند گرمای بیشتری جذب کند.

بنابراین دو دلیل می توان برای ضرورت استفاده از سیستم خنک کاری با آب آورد:

1ــ قطعات الکترونیکی گرمایی بیشتر از آنچه هوای اطراف می تواند جذب کند تولید کنند.

2ــ فن باید به اندازه کافی بزرگ و قوی باشد تا گرمای اضافی را دور کند بنابراین برق بیشتری مصرف می کند. و گرد و غبار بیشتری وارد کامپیوتر می شود. و همین طور سر و صدای زیاد تولید می کند.

OLED مخفف کلمات Organic Light  Emitting Diode به معنای دیود نوری از جنس مواد آلی (ارگانیکی) می باشد. OLED نوعی صفحه نمایش یا مانیتور است که از دو الکترود و یک لایه نازک با پایه کربن تشکیل شده است. این لایه نازک کربنی بین دو الکترود قرار می گیرد یکی از الکترودها که کاتد است از جنس فلز است و الکترود دیگر یا آند از جنس یک ماده شفاف مانند شیشه است.لایه نازک پایه کربن از یک روزنه تزریق، یک لایه روزنه انتقال، یک لایه انتشار و یک لایه انتقال الکترون تشکیل شده است.

اساس کار این نوع صفحه نمایش یا مانیتور به این شرح است زمانیکه ولتاژ به یک سلول OLED اعمال می شود ارتباط آند و کاتد یا همان الکترودها از طریق لایه انتشار برقرار می شود. این جریان الکترونها از این لایه سبب تابش نور در آنها می شود. همانطور که توجه دارید برخلاف مانیتورهای LCD که در پشت لایه کریستال مایع احتیاج به یک یا چند لامپ وجود دارد در مانیتورهای OLED خود مانیتور یا صفحه نمایش نور لازم را تولید می کند.

فناوری صفحه نمایش OLED در اوایل سال 1980 بوسیله ایستمن کوداک اختراع شد. امروزه این فناوری در حال جایگزین شدن به جای فناوری LCD در تجهیزاتی مانند PDA ها و تلفن های موبایل است چون این نوع صفحه نمایش شفافتر، نازک تر و سریعتر است و نور بیشتری نسبت به مانیتورهای LCD تولید می کند و در عین حال مصرف برق آن هم پایین تر است به علاوه تولید انبوه آن ارزانتر  تمام می شود.

چندی پیش شرکت مایکروسافت پیشنهاد کرد که کلیه ی تولید کنندگان، محصولات کامپیوترشان را همراه با کارت صدا تولید کنند (به علاوه ی وسایل دیگر، مانند پورت USB ) این پیشنهاد  به استاندارد PC97 معروف است، تولید کنندگان مختار بودند اما با توجه به اینکه بیشتر کامپیوتر های دنیا از محصولات مایکروسافت استفاده می کردند. این اقدام سبب سهولت کار می شد. (به عنوان مثال اگر هم نرم افزار و هم سخت افزار کامپیوتر شما PC97  باشند، آنگاه این برنامه  عملکرد کاملی روی سیستم  دارد.)

از آن به بعد تولید کنندگان کامپیوتر، محصولاتشان را بصورت کارخانه ای همراه با کارت صدا عرضه کردند. همانگونه که می دانیم اکثر کامپیوترها با استفاده از قطعات تولیدی شرکتهای دیگر مونتاژ می شوند، این امر حتی در مورد دستگاههای عرضه شده تحت نام مارک های معتبر وجود دارد. طبیعتاً این مورد تولید کننگان مادربورد را تحت فشار قرار دا تا مادربوردهایی دارای کارت صدای توکار built-in)  ) تولید کنند تا میکروکامپیوترهایی تشکیل دهند که هم مشخصات PC97 را داشته باشند و هم ارزانتر باشند، با این توضیح که کارت صدای توکار درون مادربورد نیاز به یک کارت مخصوص را برطرف می کند.

امروزه نمی توان براحتی سیستم جدیدی را یافت که کارت صدا نداشته باشد، و معمولاً کارت صدای آنها روی مادربورد نصب شده است - به عبارت دیگر on board هستند (اصطلاح on board مشخص می کند که یکی از اجزاء مشخص مستقیماً درون بورد مربوطه قرار دارد.) دو روش عمده برای ساختن یک مدار صوتی on board  وجود دارد. ارزان ترین و رایجترین روش، استفاده از چیپست خود مادربورد است. چیپست های جدید دربرگیرنده ی مداری هستند که معادل کارت صدای on board است و با کمک یک مدار خارجی به نام Codec مخفف Coder/Decoder)  ) که بسیار ارزان است، فعال می شود (به همین دلیل است که تولید کنندگان ترجیح می دهند مادربوردهایشان را همراه با کارت صدای on board بسازند، زیرا به قیمت نهایی محصول چیز زیادی نمی افزاید). این کارت صدا از یک مدار چهارگوش کوچک حدود 1 cm تشکیل شده و معمولاً روی لبه ی پشتی مادربورد می نشیند. مدارهای مختلفی بر روی مادربوردهای کنونی وجود دارند که می توان از آنها به عنوان codec استفاده کرد. این مادربوردها توسط شرکتهایی مانند Realteck ، Advance Logic ( که متعلق به Realtek است)، C-Media و VIA تولید می شوند.

کیفیت صدای حاصل به کمک این روش، ممکن است پایین تر از کیفیتی باشدکه با استفاده از کارت صدای مجزا ( off-the-shell) مانند Creative Labs قابل دستیابی است. اما کاربران عادی فقط از اینکه بدانند سیستم آنها قادر است صدا تولید کند، خوشحال می شوند. بیشتر کاربران حرفه ای در مرحله ی بعد از تهیه ی کارت صدای با کیفیت تر (به عنوان مثال صدای فراگیر)، یا از یک کارت صدای خارجی External)  ) استفاده می کنند، و یا مادربوردی را انتخاب می کنند که از تراشه ای خارجی بهره می گیرد تا صدای on-board  مناسبی تولید کند. همانگونه که در شکل های 1 و 2 می بینید، این تراشه از یک codec  بزرگتر است، و این همان نوعی است که در کارت صداهای off-the-shell   یافت می شود. این امر شناسایی مادربوردی که صدای on-board با کیفیت خوب ایجاد می کندرا آسان می سازد. سه تراشه ای که اغلب استفاده می شوند عبارت اند از: Creative CT5880  ) که در کارتهای SoundBlaster PCI 128 بکار می روند)، سری های C-Media CMI8738 ( که صدایی با 6 کانال ایجاد می کنند) و سری های VIA Envy24   که در شکل 2 می بینید. آخرین سری های VIA کیفیت صدای بسیار بالایی را ایجاد می کنند.

wifi مخفف کلمات Wireless Fidelity می باشد و در حقیقت یک شبکه بی سیم است که مانند امواج رادیو و تلویزیون و سیستم های تلفن همراه از امواج رادیویی استفاده می کند. برقراری ارتباط با شبکه بی سیم شباهت زیادی به یک ارتباط رادیویی دو طرفه (مانند بی سیم بلیس) دارد.

آنچه رخ می دهد به این شکل است:

1. یک مبدل بی سیم اطلاعات را به سیگنالهای رادیویی ترجمه میکند و آنها را ارسال می کند.

2. یک روتر ( router ) بی سیم سیگنالها را دریافت و رمز گشایی می کند و تبدیل به اطلاعات می کند. حال این اطلاعات با استفاده از یک اتصال سیمی اترنت به اینترنت فرستاده می شود.

این فرآیند در جهت معکوس هم کار می کند (آنچه بیشتر کاربران معمولی آنرا احساس میکنند) یعنی روتر اطلاعات را از اینترنت دریافت می کند. تبدیل به سیگنال های رادیویی کرده و برای کامپیوتر هایی که مجهز به سیستم بی سیم هستند ارسال می کند.

امواج رادیویی که برای شبکه های بی سیم استفاده می شوند با امواج رادیویی به کار رفته در تلفن های همراه و واکی تاکی ها و مانند آنها تفاوت هایی دارد. آنها می توانند امواج رادیویی را ارسال و دریافت کنند و 0 و 1 ها (اطلاعات دیجیتال) را به امواج رادیویی و بالعکس تبدیل کنند. اما امواج رادیوی wifi چند تفاوت قابل توجه با این امواج رادیویی دارند:

ــ انتقال اطلاعات با استفاده از امواج فرکانس بالای 2.4 گیگاهرتز یا 5 گیگاهرتز صورت می گیرد. که فرکانس آن از فرکانس امواج رادیویی واکی تاکی تلفن های همراه و تلویزیون به مراتب بالاتر است. البته فرکانس بالاتر اجازه حمل اطلاعات بیشتری را می دهد.

ــ آنها از استاندارد 802.11 استفاده می کنند که با چند چاشنی مختلف عرضه می شوند و عبارتند از:

802.11a : اطلاعات را با فرکانس 5 گیگاهرتز انتقال می دهند و می تواند اطلاعات را حداکثر تا سرعت 54 مگابایت در ثانیه ارسال کند. و اثر اعواجاج و تداخل امواج در آن بسیار کم است.

802.11b : ارزان ترین و کندترین استاندارد است و قیمت پایین سبب عمومی شدن آن شده است. اما امروزه با کاهش قیمت استانداردهای سرعت بالا کمتر استفاده می شود. و از فرکانس 2.4 گیگاهرتز استفاده می کند که می تواند با سرعت حداکثر تا 11 مگابایت در ثانیه به انتقال اطلاعات بپردازد.

802.11g : این استاندارد هم از فرکانس 2.4 گیگاهرتز استفاده می کند اما سرعت انتقال اطلاعات آن به مراتب از 802.11b بیشتر است و تا 54 مگابایت بر ثانیه می رسد.

802.11b : جدیدترین استاندارد است که به طور گسترده ای در حال رشد است و از نظر تئوری تا 54 مگابایت در ثانیه می تواند اطلاعات را انتقال دهد اما در دنیای واقعی تا سرعت 24 مگابایت در ثانیه اندازه گیری شده است اما گزارشهایی هم از سرعت های 140 مگابایت در ثانیه وجود داشته است.

ــ امواج رادیویی wifi می توانند در سه باند فرکانسی منتقل شوند به عبارت دیگر می توانند به سرعت بین باندهای مختلف «پرش فرکانسی» انجام دهند. پرش فرکانسی سبب کاهش تداخل می شود و به شما اجازه می دهد به طور همزمان با چند دستگاه ارتباط بی سیم برقرار کنید.

همه دستگاهها و کامپیوترهایی که مجهز به آداپتور بی سیم wifi هستند می توانند از یک روتر استفاده کنند و به اینترنت متصل شوند این اتصال راحت و نامرئی است و نسبتاً ارتباط امنی است. اگر چه در صورت خرابی روتر یا استفاده افراد زیادی به صورت همزمان از حداکثر پهنای باند ممکن است قطع ارتباط رخ دهد.

در حاشیه: استانداردهای دیگر wifi هم وجود دارند مانند 802.15 که برای WPAN ها (یا شبکه های محلی خصوصی بی سیم) استفاده می شوند و Wimax یا 802.16  که مزایای سیستم های بی سیم و سیستم های ارتباطی سرعت بالا را همزمان داراست. Wimax امکان دسترسی به اینترنت سرعت بالا به صورت بی سیم در فواصل دور را مهیا می سازد.