محمد بن عثمان از پدرش « عثمان بن سعيد» نقل مى كند:
در محضر امام عسكرى(ع) نشسته بوديم. از آن حضرت سؤال شد كه معناى أحاديثى كه از پدرانش به اين مضمون نقل شده چيست؟
«اِ نَّ الأرضَ لاتَخلُو مِنْ حُجَّةِ اللهِ عَلى خَلْقِهِ الى يومِ القِيامةِ وأنّ مّنْ ماتَ وَ لم يَعرِفْ امامَ زمانِهِ ماتَ مِيتَةً جاهِليّةً» « زمين از حجت خدا تا روز قيامت خالى نخواهد بود و هر كس بميرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهليت از دنيا رفته است.»امام عسكرى(ع) در پاسخ فرمود: اين مطلب حق است و حقيقت دارد چنانكه وجود «روز» حق است.
�و حقيقت دارد. باز سؤال شد يا بن رسول الله( صلى الله عليه و آله و سلّم) حجت و امام بعد از شما چه كسى است؟ فرمود: فرزندم محمّد، امام و حجت بعد از من است هر كس بميرد و او را نشناسد به مرگ جاهليت( در حالت كفر و عصيان) از دنيا رفته. آگاه باشيد كه او داراى غيبتى است كه نادانان در آن حيران و سرگردان اند.
�و اهل باطل در آن به هلاكت مى افتند. « عثمان بن سعيد» خود بهتر از هر كس به مضمون حديث فوق، عمل كرد او امام زمانش را به خوبى شناخت و تا آخر عمر به خدمت گزارى او پرداخت.
�و نيز با هوشمندى تمام، در راه شناساندن امام زمانش كوشش ها، كرد و در طول دوران زندگى پُر بركتش مورد اعتماد « حداقل» سه امام معصوم (ع) زمان خودش بوده. چه افتخار و منزلتى از اين بالاتر كه به راستى در فردى ديگر، كمتر يافت مى شود.
__________________
