یا صاحب الزمان (عج)
صبر کرديم و سحر پيدا نشد
در به در بوديم و در پيدا نشد
شانه ای گم کرده ايم در بی کسی
عاشقی اسيمه سر پيدا نشد
آسمان را میستايم، كه ابرهايش را زيرانداز گام هايت میسازد.
درختان را دوست میدارم؛ كه شاخه هاشان نسيم محبت را با ياد تو معطر و متبرك میكنند.
آب را میپسندم كه روان میشود، تا غبار از قدوم پاك تو برگيرد.
باد را مینوشم؛ كه ياد روحنواز كوى تو را، هديه مشامم میسازد.
و انتظار را مقدس میشمرم؛ از آن كه هر آدينه، منتظرت مینشينم. هر آدينه، چشم به راه
و گام تو میسپارم و هر آدينه، دلم را سفره ي محبتهاى تو میكنم.
نوازش نگاهت را از ما دريغ مدار، اى مولا، يا صاحب الزمان...!