ما غایبیم، او منتظر آمدن ماست . . .
چشمان ابریه مرا به دل نگیر
باران نمی‌شوم
من این بغضِ نشکستنی را
تا ابد، نذر بودنِ تو کرده ام ...
میگویند نوشته ها از گفته ها معتبر ترند ...
دوازده هزار نامه ی دعوت نوشتند
ولی با بیش از سی هزار نیزه و شمشیر به استقبال رفتند !
آقای من، راز بی نشانی بودنت را اکنون میفهمم؛
کاش نامه هایی که تمبر صداقت نداشتند
هیچگاه به نشانی نمی رسیدند
دوستان
ما غایبیم، او منتظر آمدن ماست .
