علاقه عاشقانه:
عشق واژه ایست که به محبت شدید اطلاق می شود و معمولا چنین محبتی بیشتر جنبه معنوی و عرفانی دارد تا جنبه زمینی و مادی .چرا که علائق مادی و زمینی معمولا آنچنان اوج نمیگیرند .یا اگر اوج بگیرد.فرود آمدنشان بسیار سریع اتفاق می افتدو شاخص اصلی عشق از خودگذشتگی است.
اگر محبتی آنفدر زیاد شود که اصلا بر فدا شدن برای معشوق را درپی داشته باشد آنگاه عاشقی پدید می آید.
ضرورت علاقه عاشقانه به امام زمان(عج):
1_ همه ی ما نیازمندیم که به کسی عاشقانه مهر بورزیم وبا عشق او. زندگی و وجود خود را گرم کنیم.این محبت شدید به کسی جز امام زمان(عج) نمیتواند تعلق گیرد.یعنی نه میتوان کسی را به اندازه ی او دوست داشت ونه میتوان اورا به این اندازه دوست نداشت.
*اگر محبت ما تا این حد شدید نیست معلوم میشود که ما در روح خود مشکلی داریموالا او دست داشتنی تر از این حرف هاست.
2_این علاقه مهم ترین راه جلوگیری از آسیب های علاقه عامیانه است.*
هرکس به خاطر مردرک تحصیلی درس بخواند و هر کس به عشق مال .جاه .دنیا درس بخواند.به جای اینکه با این درس خواندن قلبش نورانی شود .رفته رفته قلبش مکدر و سیاه میشود.
اگر کسی به حضرت این عشق را پیدا نکرد .باید خودش را سرزنش کند.باگفتن زبانی و ادعا ی الکی هم نمیشود عاشق شد.باید به جایی برسیم که از صمیم قلب به امامون بگوییم:
بی همگان به سر شود.بی تو به سر نمی شود/داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی شود
