آه چه قدر انتظار سخت است . . .
اى محبوب دلها!
تمام هستي ام را خاك قدمت مي كنم تا شايد نظرى به جاده دلم بيندازى ،
چرا كه تو آفتاب يقينى، كه اميد فرداها هستى،
تو بهار رؤيايى كه مانند طراوت گل سرخ مي مانى و نرم و سبز و لطيفى ،
تو معنى كلمات آسمانى هستي كه دستهايش براى آمدنت
به زمين دعا مي كند.
اى تجسّم مهربانى!
غيرت آفتاب و جلوه زيبايى ماه تو را توصيف مي كنند
و نفس آب تو رامعنى مي كند و نبض خورشيد تو را وصف مي كند.
خوب مي دانم كه تو مي آيى؛
آرى تو مي آيى
همانطور كه وعده كرده اى و آنگاه است كه كلمه انتظار را از
لغتنامه ها پاك خواهيم كرد.
پس اى تمام زيبايى!
بيا تا براى هميشه فريادرس عاشقان موعود باشى
