ما را چه شده....
اگر فرزند ما در بازگشت از مدرسه اندکی تاخیر کند ،چه می کنیم؟
خون سرد و آرام در جای خود می نشینیم یا -از ترس اینکه مبادا برای اتفاقی افتاده باشد-سراسیمه به کوچه و خیابان می رویم؟
کدام یک از ما تاخیر در ظهور امام را جدی گرفته ایم،دوری از امام چه تعداد از شیعیان را دردمند و دل نگران ساخته؟اصلاچند درصد جامعه ی شیعه غیبت امام را مصیبت و درد می دانند که بخواهند به دنبال درمان و دوای آن باشند؟سراغ دارید کسی را که هر چند وقت یکبار خواب و خوراکش مختل شده باشد؟
اگر پرسش نامه ای رو در اختیارمون بگذارن و از ما بخوان گرفتاری هامون رو به ترتیب اولویت فهرست کنیم،چند درصد از نخستین گرفتاری خود رو غیبت امام زمان خواهیم دانست؟؟؟
***********************
ما را چه شده دیگر یادی از مهدی نمی کنیم
مولای من زندگی پر مشغله باعث اینها شده...
تقصیر من است ...
منه بچه شیعه ، که خودم و بچه شیعه مهدی می دونم و برای
آمدنت کاری نمی کنم...
مولای من اشکال از من است که شما نمی آیید....
مولای من دیگر نمی دانم چه بگویم
گویا زبانم بند آمده
دیگر قدرت اندیشیدن ندارم
فقط می توانم بگویم...
مولای من «دوستت دارم»
منبع: وبلاگ آخر الزمان انتظار مهدویت
