بيعت با امام موعود عجل الله تعالي فرجه الشريف
«اللَّهُمَّ إِنِّي أُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبِيحَةِ يَوْمِي هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَيَّامِي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ فِي عُنُقِي لَا أَحُولُ عَنْهَا وَ لَا أَزُولُ أَبَدا؛
خداوندا! من در صبح امروز و تا زماني كه زنده‌ام، عهد و پيمان خود را با امام خويش تجديد ميكنم، و بيعت او را به گردن ميگيرم و هيچ گاه آن را از نظر دور نميدارم و از ياد نمىبرم».
اين بيعت لوازمي دارد كه با انجام آنها، بيعت، معنا و مفهوم پيدا ميكند:
«اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ الذَّابِّينَ عَنْهُ وَ الْمُسَارِعِينَ إِلَيْهِ فِي قَضَاءِ حَوَائِجِهِ وَ الْمُحَامِينَ عَنْهُ وَ السَّابِقِينَ إِلَى إِرَادَتِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْه؛
خداوندا! مرا از ياوران و مدافعين او و كساني كه سعى در انجام مقاصد او دارند و نيز از پشتيبانهاى وى و كسانى كه در انجام اراده حضرتش سبقت گرفتهاند و آنان كه در ركابش شهيد مىشوند قرار ده»
با دقت در اين فراز، با لوازم بيعت واقعي آشنا ميشويم: ياري امام در تحقق اهدافش، دفاع از او و حريم و حرمتش، سرعت داشتن در برآوردن خواستههايش، سبقت گرفتن از ديگران در امتثال خواسته‌اش، آمادگي هرگونه فداكاري تا مقام جانفشاني و نثار خون در برابرش.
روز نهم ربيع الاول كه سال‌روز امامت حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف است، اين نويد را دارد كه آخرين حجت الهي و مصلح عالم بشريت، به مقام امامت رسيده است؛ و اگر ما آماده پذيرش و ياري امام باشيم، پرچم عدل الهي ايشان به اهتزاز در خواهد آمد و با ظهور آن بزرگوار، حكومت در اختيار صاحبش قرار گرفته و دوران سبز زندگي انساني براي عموم انسانها تحقق مييابد.
اى خدايي كه خُلف وعده نمي كني!
امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) مي فرمايند:
«يَا مَنْ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ أَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي وَ اجْمَعْ لِي أَصْحَابِي وَ صَبِّرْهُمْ وَ انْصُرْنِي عَلَى أَعْدَائِكَ وَ أَعْدَاءِ رَسُولِك »
اى خدايي كه خُلف وعده نمىكنى! آنچه را كه به من وعده دادهاى برآور و يارانم را جمع نما و ايشان را صبوري ده و مرا بر دشمنان تو و دشمنان رسولت ياري نما.( بحار الأنوار، ج 82، ص 235)
اعمال ناپسند و بي توجهي به عرضه اعمال
در تشرّف مرحوم شيخ محمدطاهر نجفي، خادم مسجد كوفه، مي فرمايند: «آيا ما شما را هر روز رعايت نمي كنيم؟ آيا اعمال شما بر ما عرضه نمي شود؟ چرا شيعيان براي فرج ما دعا نمي كنند؟»(دعاي الهي عظم البلاء)
آقاميرزا محمدباقر اصفهاني مي گويد كه شبي در خواب گويا مولايم حضرت امام حسن مجتبي (ع) را ديدم كه به من فرمودند: «روي منبرها به مردم بگوييد كه توبه كنيد و براي فرج حضرت حجت (ع) دعا نمائيد و بدانيد اين دعا مثل نماز ميت واجب كفايي نيست بلكه مانند نمازهاي يوميه بر تمام مكلفين واجب است.»
