امن یجیب المضطر اذا دعاه و یكشف السوء

 شب جمعه بود; گفت و گویى در لحظاتى ناب ...

     وارد شدم بر كریم ، با دستانى خالى از حسنات و قلبى تهى از سلامت.

گفتم : بسم‏الله النور .

گفتا : الذى هو مدبر الامور .

گفتم : بسم‏الله النور النور .

گفتا : الذى خلق النور من النور .

گفتم : كیستى؟

گفتا : المهدى طاووس اهل الجنة .

گفتم : چه زیبا پاسخ مى‏دهى .

گفتا : انا ابن الدلائل الظاهرات .

گفتم : چگونه در برابر قدوم مباركتان ركوع كنم؟

گفتا : ما اسئلكم علیه من اجر الا المودة فى‏القربى .

گفتم : این جان فدایتان ، متاعى كه هر بى سر و پایى دارد .

گفتا : اللهم وال من والاه وعاد من عاداه .

گفتم : مولاجان ! مى‏خواهم شیرینى وصال را بچشم .

گفتا : تا تلخى فراق نچشى به شیرینى وصال خرسند نگردى .

گفتم : مى‏خواهم محبوب حق تعالى شوم .

گفتا : تا ترك لذات طبیعى خیالى نكنى محبوب حق تعالى نشوى .

گفتم : مى‏خواهم كارهایم رنگ خدایى داشته باشد .

گفتا : اگر دائم‏الحضور باشى كار خدایى كنى .

گفتم : در مشكلات غوطه‏ورم .

گفتا : كلید حل مشكلات تضرع در نیمه شب است .

گفتم : افضل اعمال كدامین است؟

گفتا : به فرموده جدم « انتظار الفرج ‏» .

گفتم : سخنان جدتان را متذكر مى‏شوید !

گفتا : كنا نور واحد .

گفتم : پایانمان چه مى‏شود؟

گفتا : العاقبة للمتقین .

گفتم : عزیز على ان ارى الخلق ولاترى .

گفتا : غبار را پاك كن تا ببینى .

گفتم : كى مى‏آیید؟

گفتا : اذا قضى امرا فانما یقول له كن فیكون .

گفتم : یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله .

گفتا : انا غیر مهملین لمراعاتكم ولاناسین لذكركم .

یا ابا صالح المهدى (عج) !

     چه بگویم كه ناگفته خود همه را مى‏دانى فقط بدان كه من هم به شما اقتدا مى‏كنم آنگاه كه دست‏بر دعا برمى‏دارى و مى‏خوانى:

         « امن یجیب المضطر اذا دعاه و یكشف السوء »

 



[ یک شنبه 27 دی 1388  ] [ 11:53 PM ] [ محمد معزی زاده ]
[ نظرات (0) ]