رضایت آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
اگر می‌خواهید رضایت آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و به دنبال آن رضایت خداوند را به دست بیاورید ، در یک جمله بهترین عمل این است که: آنچه را خداوند واجب کرده است ، انجام دهید و آنچه را حرام کرده است، ترک نمایید.
اما شیعیان در عصر غیبت وظایف دیگری دارند که به طور مختصر به برخی از آنها با استفاده از روایات اشاره می‌کنیم.
1. معرفت وشناخت مقام امام وامامت ولایت
الف : لزوم شناخت إمام :
فضیل گفت از حضرت ابو جعفر علیه السّلام شنیدم می‌فرمود : هر کس بدون معرفت امام بمیرد مرگ او چون مردن مردم جاهلیت است هرگز عذر مردم را در شناختن امام نمیپذیرند ، کسی که با شناختن امام بمیرد ، او را زیانی نخواهد رسید چه جلوتر از ظهور امام بمیرد یا بعد از آن و کسی که بمیرد ؛ در حالی که امامش را شناخته ، از دنیا برود ، مانند کسی است که با قائم عجل اللَّه فرجه در خیمه او بوده است .
در ادامه مطلب می خوانید...
سلمة بن عطا از حضرت صادق علیه السّلام نقل کرد که فرمود:
حضرت امام حسین علیه السّلام در میان اصحاب خود فرمود : اصحاب من ! خداوند مردم را آفرید تا او را بشناسند وقتی شناختند او را میپرستند وقتی او را پرستیدند از پرستش دیگران دست میکشند.
مردی عرض کرد یا ابن رسول اللَّه پدر و مادرم فدایت معنی معرفت خدا چیست؟
فرمود اینکه نسبت اهل هر زمان نسبت به امام زمان خود معرفت و شناخت داشته باشند.
مرحوم شیخ صدوق رحمت الله علیه بعد از نقل این روایت می‌گوید :
یعنی بذلک أن یعلم أهل کل زمان زمان أن الله هو الذی لا یخلیهم فی کل زمان من إمام معصوم فمن عبد ربا لم یقم لهم الحجة فإنما عبد غیر الله عز و جل .
اهل هر زمان باید بشناسند و بدانند که خدا ایشان را وانگذاشته و زمین را خالی از امام معصوم ننموده کسی که بپرستد خدائی را که حجت برای مردم قرار نداده او خدای واقعی را نپرستیده دیگری را پرستش نموده.
ای ابو خالد مردم زمان او که معتقد به امامت وی هستند و منتظر ظهور او هستند ، از مردم تمام زمانها بهترند ؛ زیرا خداوند عقل و فهمی به آنها داده که غیبت در نزد آن ها حکم مشاهده را دارد !
و مرحوم علامه مجلسی نیز می‌گوید :
لعله (علیه السلام) إنما فسر معرفة الله بمعرفة الإمام لبیان أن معرفة الله لا یحصل إلا من جهة الإمام أو لاشتراط الانتفاع بمعرفته تعالی بمعرفته علیه السلام و لما ذکره الصدوق رحمه الله أیضا وجه .
شاید امام علیه السّلام که معرفت خدا را معرفت امام دانسته منظورش این است که معرفت خدا حاصل نمیشود مگر از طرف امام یا به جهت این که شرط انتفاع از معرفت خدا معرفت امام است که اگر خدا را بشناسد ولی امامشناسی نداشته باشد ، خداشناسی او برایش سودی ندارد و توضیحی که صدوق نیز داده است بیمناسبت نیست .
ب : إمام ، مظهر اسماء حسنای خداوند :
مرحوم شیخ کلینی رحمت الله علیه در کتاب شریف کافی این روایت را نقل می کند :
و آن حضرت راجع به قول خدای عز و جل «خدا را نامهای نیکوست او را بآنها بخوانید» فرمود : سوگند بخدا مائیم آن نامهای نیکو که خدا عملی را از بندگان نپذیرد مگر آنکه با معرفت ما باشد .
فقال علیعلیهالسلام: «... فَلَا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ عَرَفَنَا وَ عَرَفْنَاه ».
به بهشت نمی‌رود مگر کسی که ما را بشناسد و ما او را بشناسیم .
ج : احاطه علمی إمام بر همه امور عالم :
فَإِنَّا یُحِیطُ عِلْمُنَا بِأَنْبَائِکُمْ وَ لَا یَعْزُبُ عَنَّا شَیْءٌ مِنْ أَخْبَارِکُم.
ما از اخبار و اوضاع شما کاملا آگاهیم و چیزی از آن بر ما پوشیده نمی‌ماند .
مرحوم کلینی رحمت الله علیه در روایت دیگری از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند که آن حضرت فرمود :
به راستی من میدانم آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و میدانم آنچه در بهشت است و آنچه در دوزخ است و میدانم آنچه بود و آنچه میباشد، گوید: سپس اندکی صبر کرد و دید که این سخن بر هر که شنید گران آمد پس فرمود: من اینها را از کتاب خدا عز و جل میدانم، زیرا خدا عز و جل می‌فرماید: در آن بیان واضح هر چیزی است .
2 - انتظار فرج
دومین وظیفه‌ای که شیعیان در عصر غیبت دارند ، انتظار فرج است : اما سجاد علیه السلام خطاب به ابو خالد کابلی می‌فرماید :
ای ابو خالد مردم زمان او که معتقد به امامت وی هستند و منتظر ظهور او هستند ، از مردم تمام زمانها بهترند ؛ زیرا خداوند عقل و فهمی به آنها داده که غیبت در نزد آن ها حکم مشاهده را دارد ! خداوند آن ها را در آن زمان مثل کسانی می‌داند که با شمشیر در پیش روی پیغمبر (علیه دشمنان دین ) پیکار کردهاند ، آن ها مخلصان حقیقی و شیعیان راستگوی ما هستند که مردم را به طور آشکار و نهان به دین خدا می‌خوانند. و هم فرمود : انتظار فرج بزرگترین فرج است .
3 - دعا برای حضرت
خود امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ، در توقیع معروفی می‌فرماید :
وَ أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَج .
برای تعجیل فرج ، بسیار دعا کنید .
مرحوم شیخ صدوق در کمال الدین از احمد بن اسحاق از امام عسکری علیه السلام نقل می‌کند که آن حضرت فرمود :
به خدا قسم ( حضرت قائم عج ) چنان غیبتی مییکند که کسی از مهلکه ( بیدینی و گمراهی ) نجات نمییابد ؛ جز آنان که خداوند آن ها را در عقیده به امامتش ثابت قدم داشته ، و موفق نموده است که دعا کنند خداوند زودتر او را ظاهر گرداند .
4 - حزن اندوه در فراق حضرت
سدیر صیرفی گفت : من و مفضّل بن عمر و ابو بصیر و ابان بن تغلب به حضور امام جعفر صادق علیه السّلام شرفیاب شدیم . دیدیم حضرت روی زمین نشسته و عبائی بییقه پوشیده ، که آستین هایش کوتاه بود ، و در آن حال مانند پدر فرزند مرده جگر سوخته گریه می‌کرد و آثار حزن از رخسار مبارکش پیدا بود به طوری که رنگش تغییر کرده بود و در حالی که کاسه چشمش پر از اشک بود، می فرمود :
اهل هر زمان باید بشناسند و بدانند که خدا ایشان را وانگذاشته و زمین را خالی از امام معصوم ننموده کسی که بپرستد خدائی را که حجت برای مردم قرار نداده او خدای واقعی را نپرستیده دیگری را پرستش نموده
ای آقای من ! غیبت تو خواب را از من ربوده و لباس صبر بر تنم تنگ نموده و آرامش جانم را سلب کرده !.
ای آقای من ! غیبت تو مصائب مرا به اندوه ابدی که یکی بعد از دیگری از ما را می‌رباید ، و جمع ما را بهم می‌زند، کشانده است . من با شک چشم و نالههای سینهام که از مصائب و بلاهای گذشته دارم نمینگرم ؛ جز این که در نظرم بزرگتر و بدتر از آنها مجسم می‌گردد .
وقتی امام صادق علیه السلام این چنین در فراق حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ، این چنین ناله می‌زند و اشک می‌ریزد ، تکلیف من و شما روشن است !
5 - عهد و پیمان
در دعای عهد که از امام صادق علیه السلام نقل شده است ، این گونه می‌خوانیم :
خداوندا ! من بامداد امروز که در آن بسر می برم و هر بامدادی تا زندهام عهد و پیمان خود را با امام خویش تجدید می کنم ، و بیعت او را بگردن می گیرم و هیچ گاه آن را از نظر دور نمی دارم و از یاد نمیبرم .
6 - رعایت تقوا و مانع وصول به حضرت
مهمترین وظیفه شیعیان در عصر غیبت این است که تقوای الهی داشته باشند و اتفاقا همین کم تقوایی ما شیعیان است که این همه سال از فراق آن حضرت رنج می بریم .
و چنانچه شیعیان ما - خدا به طاعت خود موفّقشان بدارد- قلباً در وفای به عهدشان اجتماع میشدند ، نه تنها سعادت لقای ما از ایشان به تأخیر نمیافتاد ، که سعادت مشاهده ما با شتاب بدیشان میرسید و این ها همه در پرتو شناخت کامل ما و صداقت محض نسبت بما میباشد ، بنا بر این هیچ چیز ما را از ایشان محبوس نمیدارد جز اخباری که از ایشان بما میرسد و ما را مکروه و ناراحت میسازد و از ایشان انتظار نداریم ، و تنها از خدا باید یاری خواست و او برای ما کافی و نیکو کارگزار و پشتیبانی است
