کمی صبور باش، آن ابرهای نزدیک باران دارند.
من، راه و رسم صبوری را بلد نیستم. فقط بلدم غُر بزنم! گفته‌ای بر طول غیبت صبر کنم؛ یعنی اینکه اگر تمام جمعه‌های تقویمم هم ضربدر خورد، باز منتظر بمانم؛ گفته‌ای اگر کم تحمّل‌ها، دائم زیر گوشم کُری خواندند و آمدنت را به مسخره گرفتند، صبور باشم؛ گفته‌ای اگر در مسیر انتظار به بلا و مصیبتی گرفتار شدم، طاقت بیاورم؛ {1} من امّا... از این امتحان‌های ریز و درشت می‌ترسم. از شنیدن وصف آدم‌هایی که در آخرالزمان، قلبشان به بهانه‌ی ناچیزی زیر و رو می‌شود، وحشت دارم. از اینکه آخرکار، اسمم را در لیست «شتاب زدگان» ببینم، قلبم می‌گیرد.
در ادامه مطلب می خوانید......
می‌ترسم، یک جایی، لابه لای همین امتحان ها کم بیاورم. بزنم زیر همه چیز، مثل آدم های دوره ی «نوح نبی»(ع) که بعد از 950 سال، با این همه وعده و استقامت پیامبرشان، هشت یار، بیشتر برایش باقی نگذاشتند. {2}
بعد، با خودم فکر می کنم، اگر این بلاها و مصیبت ها نبود، اگر هرکسی به زبان، خواهان ظهور امام(عج) بود، اگر پای هیچ بلا و امتحانی وسط نبود، چطور سره از ناسره بیرون کشیده می شد؟ چطور «راستگوها» و «ادّعادارها» معلوم می شدند؟
توی همین گیر و دار زیر گوشم می خوانی: «اگر می خواهی صبر کنی، زیبا صبر کن.»{3} این قدر به دنیا و آدم هایش غر نزن! از روزهای تاریک قبل از ظهور گله نکن! از امتحان ها و بن بست ها شکایت نداشته باش!
برایم شعر می خوانی:
وحزني ما يعقوبُ بثَّ أقلَّهُ/ وكُلُّ بِلى أيوبَ بعْضُ بَلِيّتي {4}
صبوری امامم را به رخم می کشی و یادم می اندازی، بی صبری های من پیش مصیبت امامم چقدر کمرنگ اند.
از ادعاهای میان تهی و پوچ خودم خجالت می کشم. دلم از حرف هایت آرام می گیرد.
لبخند می زنی، نگاهم می کنی، یادم می اندازی در جاده ی انتظار تنها نیستم؛ «خدا هم با صابران است.» {5}
منابع:
1. صبر کردن در زمان غیبت امام زمان (عج) بر چند گونه است:
الف) صبر کردن بر طول غیبت،به این که از شتاب زدگانی که به سبب طولانی شدن غیبت دل هایشان قساوت می گیرد نباشد، که شتاب زدگان در مورد امام (عج) به تردید می افتند.
ب) صبر کردن مومن بر آن چه از آزار و استهزاء و تکذیب و مانند آن ها از مخالفین خود می بیند.
ج) صبر کردن بر اقسام بلاها و محنت هایی که بر او وارد می شود. (تونه ای،مجتبی. فرهنگ نامه امام زمان"عج". قم. انتشارات قلم نو.1385. ص 184)
2. ابن بابویه، محمد بن على (شیخ صدوق)، كمال الدین، ترجمه پهلوان، قم، دارالحدیث، چاپ: اول، 1380 ش. ج1 ؛ صص 265- 268، باب 2، ذكر آشكار شدن نبوّت نوح علیه السّلام؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5.
3. «فَاصْبِرْ صَبْراً جَمیلا».قرآن کریم.سوره معراج.آیه 5
4. آنچه حضرت يعقوب عليه السلام از آن بي تابي مي كرد در مقابل اندوه من اندك است و بلاهايي كه بر حضرت ايوب عليه السلام فرود آمد تنها جزئي از مصيبت هاي من است . (موسوی اصهانی، سید محمد تقی. مکیال المکارم. انتشارات مسجد مقدس جمکران.1385.جلد اول. صفحه 151.)
5. «اناللّه معالصّابرين».قرآن مجید. سوره بقره. آیه 156
