بر اساس جهان بینی اسلام کار وتلاش از اهمیت فراوانی برخوردار بوده، تا جایی که آن را نوعی عبادت خداوند دانسته اند. اسلام بر خلاف دیگر مکاتب که فقط به جنبه مادی کار وتلاش اهمیت می دهند، فعالیت های انسان را یک امر مقدس به شمار آورده که فرد مومن با تن ادن به آن می تواند زمینه رشد معنویات خود را فراهم نماید.

اسلام از مردم خواسته است که برای رسیدن به سعادت وبرای اینکه از طبیعت خدادادی استفاده ببرد باید آن را مسخر خود سازد واین مهم ممکن نیست مگر با کار وتلاش، لذا در این صورت است که انسان می تواند نیازهای مختلف فردی واجتماعی اش را برطرف ساخته، در جهت آخرت قدم بردارد.

قرآن می فرماید:او خدایی است که شما را از خاک بیافرید و برای عمارت وآباد ساختن زمین برگماشت.

اسلام بر این باور است که کارو تلاش باید در جهت سازندگی و خودسازی انسان صورت گیرد به عبارتی دنیا را در اختیار انسان قرار داداه تا با کاروتلاش از نعمات آن بهره برداری نموده، به رستگاری برسد. لذا تامین منافع اقتصادی را شرط لازم در پیشرفت معنوی انسان دانسته وتاکید نموده از تنبلی و سستی دوری کنند.زیرا فردی که در کار دنیایش تنبل باشد در کارهای آخرتش تنبل تر است.

امام صادق(ع) می فرماید: از تنبلی بپرهیزید همانا پروردگار شما مهربان است واز عمل اندک نیز قدردانی می کند.

کسانی که با تلاش های انسانی خود در پی رفاه وآسایش خانواده خویش می باشند امری بسیار پسندیده را انجام داده، که این خود نوعی عبادت محسوب می شود. بنابراین چون نهاد خانواده از مهمترین مراکز تعلیم و تربیت می باشد اسلام تاکید فراوانی بر حل مشکل این نهاد نموده است و خدمت و کار، تلاش برای گذران زندگی اهل و عیال را دارای پاداشی بزرگ می داند.بهمین  خاطر در حدیثی آمده در حدیثی که هرکس معاش ندارد معاد هم نخواهد داشت.

کار وتلاش برای تامین معاش ورفع نیاز فردی واجتماعی از دیدگاه اسلام یک وظیفه است که باعث محبوبیت انسان نزد خداوند می شود ویکی از عوامل تامین کننده سعادت دنیوی واخروی یک مسلمان است. با همه ی سفارشی که اسلام نسبت به تلاش و کوشش دارد، به این نکته مهم نیز باید توجه داشت، کارهایی در اسلام ارزشمند وعبادت محسوب می شوند که با ملاک ها و معیارهای اسلامی همخوانی داشته باشند. لذا کار هایی که به نوعی با ارزش های انسانی و اسلامی منطبق نباشد فاقد ارزشی بوده واسلام آن را نهی کرده است.

بنابراین هدف فرد از کارو تلاش باید تامین معاش خود وخانواده اش با توسعه و رفاه بیشتر در زندگی باشدیا کسب ثروت از راه های مشروع، همچنین برای خدمت به همنوعانو کمک به نیازمندان ومحرومان باشد. اگر چنین اهدافی محقق شود کاری که انسان انجام می دهد مایه ی عزت و شرافت ومحبوبیت او خواهد شد.

تنبلی وسستی افراد و عدم اشتغال به کار دارای تبعات سوئی است که هم فرد وهم اجتماع را تحت تاثیر قرار می دهد. بی کاری باعث می شود که افراد اوقات خود را به بطالت بگذراند وبرای سرگرم کردن خود، در دام انواع فسادها ومنکرات گرفتار شوند، که از پیامد های آن این است که فرفنگ جامعه را تحت شعاع قرار داده وانحطاط وابتذال فرهنگی و در نتیجه خود باختگی فرهنگی را به دنبال خواهد داشت.

امام کاظم (ع) می فرماید: خداوند از بنده بیکار متنفر است.

اهمیت کار وتلاشی را که برای آسایش خانواده انجام گیرد، نزد خداوند بالاتر از رزمنده ای دانسته شده که در راه خدا می جنگد ودر بعضی از احادیث جایگاه چنین انسان هایی را همانند شهدا به شمار آورده اند .همه این تعابیر بیانگر نقش مهم کار در زندگی انسان است.

پیامبر(ص) می فرماید: عبادت هفتاد جزء دارد که افضل آن ها طلب روزی حلال است.

مطالعه زندگی انبیا وائمه نشان می دهد که آن ها همواره افرادی اجتماعی بوده وبه کارو تلاش علاقع فراوان داشتند تا جایی که بعضی از ائمه در گرمای سوزان عربستان به کار کشاورزی یا درخت کاری می پرداختند وهدفشان خوردن روزی حلال با دسترنج خود بود.