گل نرگس! چه شود بوسه به پایت بزنم ... بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحیمِ اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ، صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ، فی هذِهِ السّاعَةِ وَ فی کُلِّ ساعَةٍ، وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیْناً، حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً. گل نرگس! چه شود بوسه به پایت بزنم؟ تا به کی، خسته دل از دور، صدایت بزنم؟ گل نرگس! نکند مهر ز من برداری، داغ دیدار رخت را به دلم بگذاری. « اَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْر ... » ، نوشته شده در تاريخ سه شنبه 1 مهر 1393 توسط [ra:post_author_name] عريضه (1)
