انگشتانم که لای ورقهای دیوان حافظ می رود.

دست دلم می لرزد ! 

اما به خواجه می سپارم تا امید را از دلم نگیرد , دلم می خواهد همیشه بگوید : 

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور