وقتی تو نیستی ملیحه سیف آبادی تو نیستی و انسان به طرز غریبانه ای عریان می شود و تمام لحظه های شنیدن، کر... «تو نیستی» الفبای معصومانه ای است در کالبد مسخ دفترمان جاری... دنیا آبستن کودکان عصیان و عرصه بی دریغ پاییز گونه ای است که زانوان سبز آزادی را بارها زمین می زند طنین آمدنت مگر به سرودی بلند بدل کند هجای سست عدالت را سال ها ایستاده ایم به بدرقه شانه هایت در رواق هایی بی حوصله و تو نیستی...