بازآ، دلم زگردش دوران شکسته است	چون کشتی از تهاجم طوفان شکسته است
آیینه خیال نهادم به پیش روی	دیدم که قلبم از غم هجران شکسته است
عمری در آتشیم و تو را ناله می کنیم	فریادمان به کوی و خیابان شکسته است
دیگر نوای ما ننوازد نی فراق	این ناله در گلوی نِیستان شکسته است
ما تیغ غیرتیم ولی در نیام غم	زنگار بی تحرّک دوران شکسته است
ما را خیال روی تو بی تاب می کند	عقد بلور اشک، به دامان شکسته است
درمان حسرت دل ما دیدن تو بود	بازآ که بی تو شیشه درمان شکسته است
در رهگذار عشق، گدایان حضرتیم	در این مسیر، کلک «پریشان» شکسته است

محمدحسین حجّتی (پریشان)