مردیم و نمردیم جانانی و جان بر تو سپردیم و نمردیم در هرم نگاه تو فسردیم و نمردیم نقش است به پیشانی چین خورده ز غیرت ما جان بدر از داغ تو بردیم و نمردیم ابرو گره در هم زده چشمان شفق رنگ دندان به لب خویش فشردیم و نمردیم ظرف دل بی حوصله جوش آمد و سررفت خون دل جاری شده خوردیم و نمردیم اقبال نگون بخت نگر کاین همه سر را تا مرز قدم های تو بردیم و نمردیم یک عمر نفس آمد و برگشت و به تسبیح عمری دل بی عار شمردیم و نمردیم ما زنده عشقیم که با عشق بمیریم صدمرتبه از داغ تو مردیم و نمردیم