صبح قیامت «میرزا نصرالله (صبوری) سپاهانی

خوشا کسی که به صبح قیامت از دل و جان                همی به دوستی صاحب الزمان خیزد
شهنشهی که اگر بنده ای به درگه او                             ز روی صدق نشیند خدایگان خیزد
شهی که در شب میلاد او فرشته حسن                          ز عرش از پی آرایش جنان خیزد
فزون ز حد مکان است از آن چو ذات خدای                     به لامکان بنشیند ز لامکان خیزد
اگر تهی شود از فیض او جهان یک دم                 چو صورتی است که از قالبش روان خیزد
جهان ز جای نجنبد مگر به یاری او                               که تن ز جای به یارایی روان خیزد
امید خلق جهانش چو آستین گیرد                              مراد هر دو جهانش ز آستان خیزد
نه هر که سکه « یا صاحب الزمان » زد و داد             ز سکه اش شرف صاحب الزمان خیزد
شرف به دست دهنده است نی به سکه سیم                      فضیلت قلم کاتب از بنان خیزد
به هیچ حل معمای سر حق نشود                             اگر نه ذات شریفت به ترجمان خیزد