سید رضا موید


الا که راز خدایی ، خدا کند که بیایی
تو نور غیب نمایی ، خدا کند که بیایی
شب فراغ تو جانا ، خدا کند که سرآید
سرآید و تو بیایی ، خدا کند که بیایی
دمی که بی تو بر آید ، خدا کند که نباشد
الا که هستی مایی ، خدا کند که بیایی
تو از خداست وجودت ، ثبات دهر ز جودت
رجایی و همه جایی ، خدا کند که بیایی
به گفتگوی تو دنیا ، به جستجوی تو دلها
تو روح صلح و صفایی ، خدا کند که بیایی
به هر دعا که توانم ، همیشه تو را بخوانم
الا که روح دعایی ، خدا کند که بیایی
نظام نظم جهانی ، امام عصر زمانی
یگانه راهنمایی ، خدا کند که بیایی
فسرده عارض گلها ، فتاده عقده به دلها
تو دست عقده گشایی ، خدا کند که بیایی
دل مدینه شکسته ، حرم به راه نشسته
تو مروه ای تو صفایی ، خدا کند که بیایی
تو احترام حریمی ، تو افتخار حطیمی
تو یادگار منایی ، خدا کند که بیایی
تو مشعری عرفاتی ، تو زمزمی تو فراتی
تو رمز آب بقایی ، خدا کند که بیایی
هنوز جسم شهیدان ، فتاده است به میدان
تو وارث شهدایی ، خدا کند که بیایی
بیا و پرده بر افکن ، به ظلم شعله در افکن
که نور عدل خدایی ، خدا کند که بیایی
الا که جان جهانی ، جهان جان و نهانی
نهان ز دیده مایی ، خدا کند که بیایی
به سینه ها تو سروری ، به دیده ها همه نوری
به درد ها تو دوایی ، خدا کند که بیایی
اسیر بند جفا را ، دچار رنج و بلا را
به دست توست رهایی ، خدا کند که بیایی
تو بگذر ار سفر خود ، ببین به پشت سر خود
چه محشری چه بلایی ، خدا کند که بیایی
قسم به عصمت زهرا ، بیا ز غیبت کبری
دگر بس است جدایی ، خدا کند که بیایی
« موید » است و دعایت ، اگر قبول خدایت
فتد دعای گدایی ، خدا کند که بیایی