رضا قاسم زاده -هادیشهر


آنروز که دوران تو گردد
از پرده اگر ماه پری چهره درآید
با غمزه مستانه خود جلوه گر آید
ما را دگر از هجرت او شکوه سرآید
از غیبت اگر ماه فروزنده درآید
آفاق، گلستان شود از فیض جمالش

آن لعل لبش گر به تکلم شود آغاز
با نغمه داوودی اگر سر دهد آواز
زیبا صنم ار جلوه نماید به دو صد ناز
در هر قدمش آیتی از نو کند اعجاز
مستانه جهان گردد از آن اوج کمالش

گر پرده از آن جلوه تابنده گشاید
گر برقع از آن چهره تابنده گشاید
انوار تجلی شه پاینده گشاید
بر تشنه دلان چشمه زاینده گشاید
خرم شود هر عاشق مسکین ز وصالش

زیبا بود آن چهره ماهش به تماشا
زیباتر از آن یوسف زیبای دل آرا
یک لحظه برون آر از آن پرده خدایا
تنها نه منم جلوه او را به تمنا
عالم بود از حیرانی آن نقطه خالش

زیبا شود آن روز که دوران تو گردد
روزی که جهان پهنه جولان تو گردد
اقلیم جهان زیر سواران تو گردد
با شیعه، «رضا» نیز به قربان تو گردد
ما نیز گرفتار غم عشق و خیالش