مریم توفیقی مست می وصالم آقا بده جوابی جانم فدای نامت دیگر نمانده تابی آقای خوب قلبم اینجا دلی شکسته اینجا دلی اسیر است از شرم و از خرابی آقا نشانی ات را مرغ دلم نداند این مرغک گنهکار دنبال دان و آبی هر دم صدای قلبم آهسته می شود تو اما هنوز غایب دریایی و سرابی محو نگاه جانت گشته است چشم جانم دیدار تو به رویا آری شبیه خوابی این کوچه و خیابان بی تو صفا ندارد همچون تمام دریا در موجی از حبابی ای حاجت رمیده اشفع لنا بخوان تو در ابتدای نامش دانم که مستجابی